sterretjes zien
13
INGEZONDEN BRIEF
r
t
en
Marlies
Paula Sukel
en ondersteuning van andere kliënten".
begeleiding en ondersteuning dus. Wat zoveel
kan betekenen als mondig maken, samen akties
ondernemen en welke stappen kun je kunnen
we zetten om uit onze situatie te komen.
Natuurlijk kan budgettering daarvan een
onderdeel vormen en misschien is dat woord
in de mondelinge toelichting bij de motie
ook gevallen. Maar als een onderdeel en
meer niet.
Bij een minimum inkomen is budgettering
alleen nog zinnig als het geen echt minimum
is en er dus nog wat te schuiven valt.
Echter een oplossing biedt het nooit en
daarom ben ik ook blij dat dat ook niet in
de motie stond.
Ik kan nu weer eens rustig doorbladeren.
Bladerend in wat oude vrouwenkranten viel
mijn oog op een artikel over "bijstands
vrouwen in aktie" in het nummer van april
van dit jaar. Daarin stond een passage die
mij als PSP-ster zeer verbaasde. Zo zou
volgens de schrijfster de PSP tijdens de
begrotingsdebatten een motie hebben inge
diend waarin gevraagd werd om geld ter be
schikking te stellen, zodat bijstandsvrouwen
andere bijstandsvrouwen konden leren bud
getteren. Terecht stond daar in het artikel
een uitroepteken achter. Zou ook niet zo
best zijn als de PSP dergelijke moties zou
indienen! Gelukkig voor mij als PSP-ster
had de toen ingediende motie een heel andere
inhoud
De tekst van de ingediende motie luidde
namelijk als volgt: 70.750,- beschik
baar te stellen voor inschakeling van mens
en uit kliënteogroepen zelf ter begeleiding
't Is een van de eerste echte koude nachten
dit jaar, waarin ik nu schrijvend, op mijn
buik in bed lig.
Nog warm van het bad waarin ik net heb liggen
borrelen van de inspiratie, wil ik iets schrij
ven over 't alleenstaand de decembermaand te
gemoet zien. Bij menigeen zal nu wellicht een
lichtje gaan branden. Aangezien ik al een paar
jaar eksperimenteer met deze maand wil ik 't
een en ander daarover op papier zetten. Voor
mezelf staat het dan weer 'ns op 'n rijtje,
misschien kan 't suggesties geven, initiatie
ven doen losbarsten of last but not least een
herkenningsgevoel doen ontbranden.
Na ruim twee jaar in innig relatie verband
deze feestmaand knus te hebben doorgebracht,
kwam december 'n paar jaar geleden dreigend op
mij af. Mijn woonsituatie was in die tijd zo
danig dat die in 't geheel niet aansloot bij
mijn eenzame gevoelstoestandIk woonde met
een stapelverliefde vrouw, en aangezien ons
huis groter was dan dat van de door haar ge
adoreerde dame, bloeide vlak onder mijn ogen
de romance verder op.
Ik heb toen dus besloten de kerstdagen te
negeren. Gewoon net te doen alsof ze niet be
stonden. Nog geen zakje chips in huis te ha
len, mijn ouderlijk huis te vermijden ik
leed aan allergie voor kerstbomenZ-ballen
zoveel mogelijk binnenshuis te blijven.
De toen in mijn ogen vrij logiese oplossing
brak me dus wel mooi bijna de nek. Eksperiment
één leverde op dat kiezen voor alleen zijn van
uit een negatief alleengevoel beroerde uitwer
kingen heeft.
Maar, 'k zou bijna schrijven goddank, 't was
weer januari en 't duurde weer den jaar.
Nou,voor je 't weet stromen die irritante sin
terklaasfolders weer door de brievenbus.
Deze keer had ik me voorgenomen 't vantevo-
ren goed te regelen voor mezelf. Te zorgen dat
ik niet alleen was, 'n veilig plekje te zoeken
zogezegd. Buiten dat 't voor mij toch 'n emo
tionelere maand blijft waarin 't ook om alle
etalages, sentimentele tv-programmas en de
herinneringen aan vroeger gaat, kan ik ekspe
riment twee redelijk goed geslaagd noemen.
Eerste kerstdag alleen geweest met in het
vooruitzicht 's avonds te kunnen vertrekken
naar twee vriendinnen. Zelfs de kerstboom met
echte kaarsjes kon me weer bekoren en i.t.t.
vroege1’ heb ik met genoegen de gezelschaps
spelletjes meegespeeld.
Oud en nieuw heb ik met een aantal tilburgse
dames beleefd. Ondanks dat we toen nog 'n
beetje onwennig met elkaar waren was het
een prima avond. Ook toén hebben we spelletjes
gespeeld, zij 't enigszins psychologies ge
vaarlijke, maar dat verhoogde juist de reeds
aanwezige spanning. Anti-klimaks was wel wij
len Wim Kan. Als zouden feministen onderbroe
ken zonder ruches hebben
Ik verheug me nu al op 't jaar dat een pot de
oudejaarskonférence zal houden.
Enfin, 1983 loopt ook al weer op haar eind,en
heb ik natuurlijk al nagedacht over wat
ik wil gaan doen.
Wat ik de afgelopen jaren geleerd heb is dat
ik 't alleen zijn juist ook positief ervaar,
er zo ook voor kan kiezen. Mijn ideeën en wen
sen met betrekking tot relaties heb ik onder
tussen aangepast aan de hedendaagse normen
Ondanks dat blijven er nog periodes terugkeren
waarin ik 'n maatje mis. Toch heb ik nu niet
meer het gevoel dat ik per se iets moet rege
len, voorzorgsmaatregelen wil treffen. Met me
zelf besloten de dagen zolang als ik wil open
te houden, ze te laten gebeuren. Mochten er
rotdagen bij komen te zitten dan is dat niet
meer zo erg. Ik weet nu veel meer dat ik er
zelf verantwoordelijk voor ben hoe ook
die dagen zullen verlopen. Of ik nu rustig al
leen zal zijn met vriendinnen ik weet niet
wat ga doen of op 'n kaars ga zitten bijten,
december is niet meer zo dreigend, 't wordt
steeds meer, bewuster, ook mijn december.
Met deze enigszins pathetiese zin, 'n ijskoud
handje en de wekker twee uur later, beëindig
ik dit schrijfsel. Enne dames, mochten jullie
tijdens oudejaarsnacht rozig, vrouwelijk vor
mig vuurwerk boven tilburg ontwaren,
dan heb ik met de kerst zitten fröbelen.
