1&A ifiaaino
.19
o
en
<D
9N3I1
o
0)
05
O
11
enthousiasme
ïepepauap
8
e
-- ‘■‘J
Kiekie
Tilburg, 12-ll-'83
Mijn dierbare Martha,
Mens
liefs
duizend maal
je Titia.
amstercJam 25 april 1968
secretaris president
sportieve ga ze 1le-damesfiets de hoogst mogelijke snelheid
daarbij vergat dat ik mij binnen de bebouwde kom nog
twee dienstdoende agen-
en beenspieroefeningen
Vrouwencentrum een deel van is) naar de ge
meente i.v.m. het verkrijgen van subsidie.
Er werden plannen gemaakt om samen te werken
en elkaar te ondersteunen. Wensen uitgespro
ken om met elkaar uit te wisselen op finan
cieel gebied.
Het was van het begin af de uitdrukkelij
ke wens van elke groep om zelf verantwoorde
lijk te zijn voor het eigen budget.
Een hoopvolle ochtend. Een eerste stap op
weg naar een Vrouwencentrum, waar de organi
satie, de verantwoordelijkheid en het beleid
door.vrouwen vanuit de groepen wordt gedra
gen. Nog steeds een droom van mij, maar niet
onbereikbaar
Mijn spanningen waren snel verdwenen. Het
enthousiasme, de nieuwsgierigheid van de
vrouwen werkte erg inspirerend. Er werd ge
ïnformeerd naar de politieke strategie van
het VOT (Vrouwen Overleg Tilburg, waar het
amsterdam 25 april 1968
secretaris president
geen onderwerp waar vrouwen in drommen op
af komen.
Als derde lastige faktor voelde ik me su
per verantwoordelijk en dat is ook niet be-
vordelijk voor een ontspannen nachtrust.
Voor de vergadering hadden we van alle ak-
biviteitengroepenhet bestuur en de werk
neemsters minimaal één vertegenwoordigster
uitgenodigd. En die waren er ook', een enkele
afzegging daargelaten’.
wat is het lang geleden dat ik je een geschreven woord zond.
Intussen heb ik de halve wereld mogen zien, en haar prachtheid heeft mij
overweldigd. Nog meer de schitterende ogen van talloze krachtige vrouwen
aanschouwd hebben wij elkander, dit leven is te kort om elkander te leren kennen.
Terug gekomen vond ik de bomen reeds verkleurdde dagen koud en kort. Het
kwam mij voor dat de mensen om mij heen, druk pratendbezig zijn met allerlei
zaken welke niets met het leven zelf te maken hebben.
Aanvankelijk liep ik op zo'n manier ter straat, alsof het wegverkeer hier ook uit
ezeIwagentjes en kamelen zou bestaan. Dit duurde echter niet langer dan hooguit
vijftien minuten, bijna was ik alweer overreden door zo'n blik met motor aantfr ijv ing
En dan de geur'. De stank die deze blikken uitscheiden, werkelijk benauwend.
Enfin, naarmate de weken verstrijken, de bladeren in groter getale vallen,
neem ik steeds meer deel aan het leven hier. Hoewel....ik bezie de zotheden
van de mensen die denken dat zij midden in het leven staan, en dan kan ik nog wel-
eens hardop gaan lachen, omdat ik vroeger ook wel van die pogingen gedaan heb.
Ook U Martha, welk een verwoede pogingen hebt gij door de jaren al niet onder
nomen om er appetijtelijk uit te blijven zien
Ik herinner me nog de pijnlijke uitdrukking op je gezicht, je mond tot een strakke
streep vertrokken, teneinde vooral het heelal niet te vervloeken; toen je tijdens
een van onze eerste turn-tra iningen doorschoot met een voorwaartse armzwaai-bewe-
ging, met je halters, dewelke per stuk negen-en-een-haIve kilo bedroegen op dat
moment
Amper één week later kreeg je dat ongeval op gymnastiekweet je nog Omdat je
armen nog wat uit de kom waren, en je die niet optimaal kon gebruiken, raakte je
in het vuur van de les geheel en al uit evenwichten viel in een ongewilde spa
gaat in de breedte, naast je matje, op de houten vloer. Overigens een allerchar-
mantst gezicht, zoals je daar even verbaasd zat in je gesteven, katoenen ballon-
broek
Nadat ik zelf pp een
trachtte te bereikenmaar
begaf, en dientengevolge frontaal op het motorrijtuig van
tes botste, heb ik besloten om te stoppen met deze buik-
Dat .moest wel met die gipsbenen.
Dat kwam jou goed uit Martha, na al jouw lijfelijke kalamiteiten had je een
soortgelijk besluit al eerder genomen, en haalde mij over om ons vertier te zoeken
in Café Geld en Gratie. Alle risiko's die onze veiligheid bedreigden waren hiermee
niet uit de weg; dat dachten wij, ha Onnozelen.
Wij gingen toen praten Maar daarover wil ik NU zwijgen.
