poen.poker
10
boekwerk
konciërgière
subsidie
poengroep
V
Al ruim twee jaar draait
aktiviteiten
Dat alles én
Het Vrouwencentrum funktioneert sinds eind
'81. Destijds opgezet om plaats te bieden aan
alle stedelijke aktiviteiten op het gebied
van vrouwenemancipatie. De belangrijkste ge-
bruiksters waren de Vrouwenraad en het Vrou
wenkafee. Er was een bestuur dat o.a. kon
takten met de gemeente onderhield, finan
ciële zaken regelde en ervoor zorgde dat er
twee part-time betaalde vrouwen konden ko
men. En er was een afschuwelijk slecht onder
houden, koud en vochtig gebouw.
In april '83 ligt het allemaal anders:
- wij hebben een aantal aktiviteiten ontwik
keld waar we geld voor nodig hebben
- er komen steeds meer initiatieven van
De oplossing ligt voor de hand: subsidie
aanvragen onder de noemer van het Vrouwen
centrum
De werkverdeling tussen bestuur (begelei
dend schrijven, subsidies voor personeels-,
huisvestings- en organisatiekosten) en ons
(aktiviteiten) leek vanzelfsprekend.
Voor ons was duidelijk: we nemen nu het
voortouw, bieden ondersteuning waar dat no
dig is, maar gaan ons niet verantwoordelijk
voelen voor het werk van de aktiviteiten-
groepen. Dit laatste leek makkelijker gezegd
dan gedaan.
We hebben er die maanden hard aan getrok
ken, veel gerekend, gebeld, getypt, onder
steund en het soms "maar even zelf gedaan".
Naar een aantal groepen hebben we geen om
kijken gehad, die kwamen met een inhoudelij
ke en financiële verantwoording, getypt en
wel, die we alleen nog maar bij de rest
hoefden te voegen (toekomstmuziek!?).
Uiteindelijk konden we vol trots het
boekwerk, gesierd met een roze lintje, op de
gemeente afgeven, op tijd!
Maar daarmee is het niet af. Okeede ge-
zamelijke subsidie-aanvraagonder de slag
van het Vrouwencentrum, is de deur uit, maar
hoe gaan we er nu mee verder? Wie is verant
woordelijk voor de centen? Het bestuur? De
werkneemsters? De aktiviteitengroepen ieder
voor haarzelf? Werken a’lle aktiviteitengroe
pen los van elkaar of is er een samenwerking
mogelijk? Waar wel, waar niet?
En dan wordt het april. Tijd om de subsidie
aanvraag voor 1984 in te dienen. Hoog tijd
voor ons om ons af te vragen hoe we dat voor
het vrouwencentrum moeten gaan doen. Voor
heen werd er door het bestuur alleen sub
sidie aangevraagd voor personeels-, huisves
tings- en organisatiekosten. Maar niet voor
aktiviteiten
Dat deden de groepen, die gebruik maak
ten van het centrum, zelf. Voorzover dat
tenminste mogelijk was, je moet nleen
stichting zijn, wil je subsidie aan kunnen
vragen
Een aantal aktiviteiten/groe.pen deed dat
via het Vrouwenkafeeandere via de Vrouwen
raad
Eind '82 kwam ik in dienst. Trudy werkte er
net, als onbetaalde kracht en in februari
komt Ilse,als vervangster voor Renee. Als ik
in het vervolg over we praat, bedoel ik
Trudy, Ilse en mijzelf.
De belangrijkste taak voor ons was/is het
beheren van het gebouw: ruimtes verhuren,
zorgen dat het centrum iedere ochtend be
reikbaar is, zorgen dat er genoeg koffie is,
dat de kopieermachine werkt e.d. Een taak
als konciërgière en gastvrouw. Een taak die
wij, als hoofdbestanddeel van ons werk, niet
zagen zitten. Wij wilden inhoudelijk en
beleidsmatig werken, de plannen die ieder
van ons had, uitvoeren, nadenken over de
toekomst van het vrouwencentrum en daar vorm
aan geven.
Dit leidde ertoe dat het Vrouwengezond-
heidsprojekt aarzelend van de grond kwam,
er kontakten werden gelegd voor het opzetten
van een timmerkursus en een videokursus, in
formatie werd ingewonnen over het opzetten
van een documentatiecentrum en de werkgroep
Vechtkursus aan de slag ging.
vrouwengroependie ook geld willen heb
ben
én het vrouwenkafee besluit om voor '84
geen subsidie meer aan te vragen, omdat ze
een kommerciëel kafee in de stad willen
beginnen. Dit laatste houdt voor een aan
tal aktiviteiten/groepen in, dat ze niet
meer via het Vrouwenkafee haar subsidie
aanvrage in kunnen dienen.
Een hoop vragen die wij, ais werkneemsters,
niet alleen wilden oppakken. Dit leidde tot
de eerste vergadering van, wat nu heet, de
Poengroep
Die eerste vergadering vond ik erg span
nend. Zouden de vrouwen komen, zouden zij
haarzelf betrokken voelen? Mijn ervaring tot
nu toe was, dat vrouwen en centen niet mak
kelijk samengaan.
Daarbij kwam dat zeker in het begin, van
subsidie aanvragen' tot het ook daadwerkelijk
krijgen van geld, een groot deel gemeente
politiek om de hoek komt kijken. Nou ook
in Tilburg het VrouwencentrumHet bruist er van de
Van timmeren tot fort, en van vechten tot urenlang vergaderen
de huur e.d. van het centrum kosten geld. Ruim een half jaar
geleden werd er een mooi boekwerk van subsiedieaanvragen naar de gemeente
gestuurd. Hieronder volgt een verslag van Kiekie over de problemen met subsidie
aanvragen die uiteindelijk geleid hebben tot oprichting van de Poengroep
