V
7
WWV
VVV WW VVV WW W
WW
hoef
op
om
kant merk ik dat ik mijzelf nog regelmatig
dezelfde normen pest.
Theo-
geen
’gedoogd
vallen,
ook nog eens hun he-
van
waar-
willen
aan de
1. Ja ik loop mee, voor de eerste keer. Ik heb er veel over
nagedacht wat er voor mij allemaal aan vast zit en wat
ik daarmee wil. Wat betreft het (hopelijke, nodige)
kickgevoel van het daar met haar allen als lotsgenotes
te lopen, dat is voor mij reden genoeg, maar er is meer.
Ik zal prberen mijn bedenksels op een rijtje te zetten.
Uit wat ik weet van de geschiedenis van de homo-demo's
heb ik nu het gevoel dat het meer om een manifestatie
dan om een demonstratie gaat. Een zonnige dag, kleurige
potten en flikkersmuziek, een feest enz. Het strijd
bare wat ik vermoedproef uit de eerdere jaren mis ik.
Met dat ik dit opschrijf gaan mijn gedachten twee kant
en op. De ene kant is dat ik me realiseer dat er wètte-
lijk, geen duidelijke strijdpunten meer zijn. Maar dit
is nog maar het topje van de ijsberg. Wettelijke bij
stellingen van bovenaf hebben, wat dit betreftnauwe
lijks de mentaliteitsverandering tot gevolg die nodig
is. Of een homo-demo die als motto voert 'tussen droom
en daad, staan gezin en staat' wel enige uitwerking
naar buiten heeft, betwijfel ik ten zeerste. Ik denk
dat voor het (grote) gedeelte van die 'buitenwereld'
die nog nooit over de heteronorm heeft nagedachtdit
iets onbegrijpelijks is. Het is iets wat ik zonde vind,
want het is natuurlijk meegenomen als die buitenwereld
er iets positiefs van oppikt.
De andere kant is dat ik er voor mezelf op uit gekomen
ben dat ik helemaal niet zonodig een homo-démonstratie
Steeds meer vraag ik mijzelf af of ik nog wel iets
met die buitenwereld wil. Het is (bijna vaste prik) nog
al dubbel
Aan de ene
met hetero-ogen bekijk en met
Lang niet altijd heb ik het zelfs in de gaten,
reties weet ik, ik wil niet 'bekennen', ik wil
'aanvaarding', geen akseptatieik wil niet
worden. Ik wil niet kontinu in de 'uitleg-rol'
Ik zie het niet als mijn taak om
teronorm voor hunzelf op te lossen, zonder dat er
hun kant uit wat gebeurt. (Het feit dat zij dat
schijnlijk ook helemaal niet van mij verwachten
laat ik hier even liggen.) Terwijl ik het wel
kaak wil stellen, bij mezelf, bij anderen.
voor mij de andere kant. Ik wil in ieder ge-
zelf anders met waarden en normen om proberen te
nieuwe te ontdekken. En ik denk, niet zonder zelf-
dat de manier waarop ik met de dingen om
Zou ik willen, zeker
dat veel meer mensen
en dus met anderen)
een rankuneus
en in de situatie
leef waarin ik ook de mogelijkheid (heb kunnen kiezen,
gekozenheb om niet automaties in het gangbare patroon
mee te rollen. Toch verwacht ik een openstaan voor van
andere mensen, als mens. Want dat is waar ik steeds
weer tegen oploop. Theoreties heb ik een aantal dingen
wel op een rijtje. Bij de praktiese uitwerking daarvan
loop ik op tegen de grenzen binnen mezelf en tegen de
Daar komt
val zelf anders met waarden en normen
gaan, nieuwe te ontdekken. En ik denk,
kritiek, dat de manier waarop ik met
probeer te gaan, menselijker is.
niet alleen uit eigenbelang
die manier met haarzichzeIf
zouden gaan. Ik wil dit niet vanuit
gevoel, realiseer me dat ik in de tijd
