22
130WM1V
kaartje kopen. Niemand reageert.
Het schijnt heel normaal te zijn
dat vrouwen voordringen. Ik kijk
om me heen en doe dan hetzelfde.
Twee minuten later heb ik mijn
kaartje. Ik voel me goed. Het
is de eerste keer dat ik voor
deel heb van het feit dat ik
vrouw ben!
gastvrijheid
Drie weken lang woon ik bij een
arabische boerenfamilie in een
lemen hutje, vlakbij Luxor 2).
Hij is 40, en zij Naemet 30. Ze
hebben 6 kinderen, 4 dochters
tussen de 14 en 7 jaar, en 2
zoontjes van 5 en 3.
Het eerste waar ik aan wennen
moet, is het feit dat hij,
Farag, het middelpunt van het
gezin is. Naemet en de meisjes
rennen voor hem. Naar hen wordt
echter het meest gescholden, ter
wijl de jongetjes bij hem zitten,
als er mannen op bezoek komen,
of met hem mee naar het koffie
huis gaan, waar ze een flesje
kola krijgen.
Ik ben gast van hém. Hij vraagt
me soms mee te gaan naar het
koffiehuis, en als er mannen op
bezoek komen, wordt me gevraagd
bij hen te komen zitten, (iets
wat hij zijn vrouw of dochters
nooit zou vragen)
Ik amuseer me niet zo, maar ben
voorzichtig de eerste tijd,
weet nog niet wat er van me ver
wacht wordt, wat er gedacht
wordt als ik weiger, omdat ik
liever bij de (minder belangd
rijke!) vrouwen blijf zitten.
Naemet en de meisjes zijn vrien
delijk tegen me, maar tamelijk
afstandelijk. Totdat we op een
avond met zessen (de jongetjes
slapen, en Farag is naar het
koffiehuis) om het vuurtje zit
ten. De meisjes zijn uitgelaten,
en Naemet doet met ze mee. Ze
is hun zus nu. Niemand spreekt
engels, en ik begrijp nauwelijks
waar ze het over hebben, maar
lach met ze mee, en van dan af
aan gaat het beter.
Overdags, als de meisjes op
school zijn, Farag werkt of in
het koffiehuis zit, zijn Naemet
en ik alleen met de jongetjes.
Ik speel met ze, help Naemet, of
kijk, hoe ze kookt, brood bakt
of een kip slacht.
Op een dag komt ze naar buiten
met een van haar jurken en een
omslagdoek. Ik trek de jurk aan
en wikkel de doek om mijn hoofd.
Enthousiast klapt ze in haar
handen, en roept "enta arabi!"
("je bent een arabische"). Ze
staat tegenover me en zegt:
"Ana ochti arabi, enti ochti
hollandi". ik ben jouw ara
bische zusje, jij bent mijn ne-
derlandse zusje) Ik begrijp het,
en we lachen naar elkaar.
Haar zus komt op bezoek. We zijn
slechts met drieëen, en ik ver
baas me over de uitbundigheid
van deze vrouwen, als er geen
mannen in de buurt zijn. Naemet
vindt ergens een rode stift,
en begint daarmee de lippen van
haar zus te kleuren. Ze hebben
lol als kinderen, totdat Farag
thuiskomt, en Naemet hem als
een volgzame vrouw zijn eten
brengt
Als mensen me vragen waar ik lo
geer en ik noem Farag’s naam,
knikt men goedkeurend. Een
goede man", zeggen ze rustig
en goed voor zijn vrouw en kin
deren"
Maar ik hoor hoe hij ze afbekt,
ik zie hie hij Naemet om 11 uur
's avonds wakker maakt om zijn
eten op te warmen, en begrijp
het niet. Denk met schrik aan
