21
en
benauwen
voordee
als eni-
op een vriend, op een terras. Al
leen, als enige vrouw. Mensen
passeren me, iedereen staart naar
me. De mannen geilend, verlangend,
en de vrouwen lachend, bewonderend
én afgunstig. Omdat ze weten dat
zijzelf, zélfs al zijn ze in ge
zelschap van hun echtgenoot, broer
of vader, hier nooit zullen zit
ten. Verboden terrein, een ver
bod dat hun opgelegd is door
hun mannelijke omgeving, nota
bene vanwege "al die vervelende
kerels die haar daar slechts las
tig zullen vallen..."’.!
haar zit, en, weliswaar in ge
sprek, misschien meeluistert?)
Ofschoon het die dag tamelijk
koud is, wil ze toch buiten
eten. "Want", zegt ze, "muren be
nauwen me zo, ik zit de hele
dag al binnen"haar man kijkt
haar aan met een blik van be-
ginnen-we-daar-weer-over
Later, als hij even weg is,
we over sport praten, vertelt
ze dat ze dolgraag zou tennis
sen, dat ze als jong meisje op
school dat veel deed, maar dat
haar man het haar vanwege zijn
reputatie heeft verboden.
Want "het is niet eerbaar voor
een vrouw, vanwege de mannen
die haar spel zullen bekijken".
Ze kijkt bitter voor zich uit.
Ik weet niks te zeggen.
Ik denk aan een man, die me eens
vertelde dat hij bijna ging
trouwen, en dat zijn verloofde
aan de universiteit studeerde.
Op mijn vraag of ze na haar
trouwen nu ook een baan ging
zoeken keek hij me ontsteld aan
"o nee", riep hij uit "ikzelf
verdien genoeg, maar bovendien is
het niet veilig voor haar als
ze in een drukke bus, opeenge
pakt tussen mannen, naar haar
werk zou moeten reizen!"
Ik kom erachter dat, al kijken
ze zo intiem met elkaar, mannen
niet bepaald een hoge dunk van
elkaar hebben. Helaas moeten
de vrouwen daar de dupe van
worden
Op het station sta ik,
ge vrouw, een uur lang in de rij
om een treinkaartje te kopen,
en het ziet ernaar uit dat het
nog wel een tijdje zal duren
voordat ik aan de beurt ben.
Plotseling zie ik 2 Egyptische
vrouwen de rij passeren en een
Eens krijgen een vriend en ik
een lift van een bankmanager en
zijn vrouw. Ze zijn erg vrien
delijk, en nodigen ons uit voor
een kop thee en een maal.
Ik raak met de vrouw aan de praat
(ze spreekt goed frans omdat ze
vroeger op een nonnenschool ge
zeten heeft1en ze vertelt dat
ze een zoon en twee dochters
heeft, alle drie studerend.
Ze kijkt me aan, zegt dan:" het
leven voor vrouwen is hier erg
moeilijk", ze maakt een gebaar
met haar handen"BenauwendEr
wordt ons veel verboden. Het eni
ge dat we mogen is thuiszitten,
(er schiet me ineens een gesprek
te binnen dat ik met een jongen
had, die me doodserieus zei:"maar
het is toch niet verkeerd dat
wij onze vrouwen als prinsessen
behandelen?maar gelukkig is
er al veel aan het veranderen."
Ik zeg haar dat ik blij ben in
Europa te zijn geboren, en hier
is ze het helemaal mee eens.
Ik zou haar nog meer over haar
studerende dochters willen vragen
maar krijg de kans niet meer, ze
kapt het gesprek af en begint
over het weer(misschien van
wege haar echtgenoot die naast
