- erfenis de straf van samenwonen 12 we gaan Roos foto gemaakt tijdens de interviews hankelijk van mijn vriend, die een halve studiebeurs had. De financiële positie was dus niet al te rooskleurig. We moesten van ongf1100leven en dat ging niet. De ambtenaar van de sociale dienst vertelde mijdat mijn vriend dan maar een aanvraag moest doen om zijn studiebeurs te verhogen. Hij kon ook een uitke ring aanvragen maar dan zou hij niet meer mogen studeren. De so ciale dienst mag (of is het wil) zijn studie niet financieren. Eigenlijk een dubbele afhankelijk heid. Enerzijds moesten we het weinige- geld samendelen, ander zijds moest mijn vriend zijn studiebeurs gaan verhogen door van een Ik woon nu 6 jaar samen met mijn vriend en heb gekozen voor een financieel onafhankelijke relatie. Alleen de huur van de flat, gas en licht en het geld voor levens middelen delen we. Door omstandigheden, ontslag op staande voet, ben ik in aanraking gekomen met de G.S.D. van Tilburg. Ik kreeg een W.W.V. uitkering waar ik net van rond kon komen. Geen probleem dus, tot het moment kwam dat ik naar de bijstand ging, de R.W.W. Ik dacht dat ik een "alleenstaande" uitkering zou krijgen maar het was slechts ±‘.717,= omdat ik samenwoonde. Van dat bedrag kon ik niet rond komen en werd ik financieel af- Ik was in gemeenschap van goe deren getrouwd. Mijn moeder zou mij een erfenis nalaten’, een huis Ik sloot de mogelijkheid scheiding in de toekomst niet uit en vroeg mijn moeder die toen al ziek was: wil je dat ik het huis met Piet moet delen als scheiden of wil je dat ik het hou. Ze zei: ik wil dat jij het houdt. Ik heb haar toen gevraagd een clausule hierover onder het tes tament te zetten. Dat heeft ze gedaan Voordat ik zo doelbewust heb kun nen en durven handelen heb ik van feministes ondersteuning ge had. Zij leerden mij, dat iets willen hebben, ook geld, niet vies of egoïstisch is maar posi tief voor jezelf opkomen. Ik heb er recht op en moet er ge bruik van maken. Eis je deel op, vecht ervoor!

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Vrouwenkrant Tilburg | 1983 | | pagina 14