5
de grens overschreden
1 cï üv
voor
uwe
Corrie
I
i
Daar
van
A
Hieronder volgt een stukje uit
het pamflet dat tijdens de
heksenverbranding is voorgedragen:
i
I;
De laatste zin was het kommen-
taar van een negenjarige zoon
van een bijstandsvrouw, die van
uit een andere hoek uit de kamer
kapitein Haddock citee'rde:
"Jullie enige redding is de galg"
We moesten het plein veegschoon
achterlaten en toen we de asres-
ten in zakken deden hadden we het
gevoel alsof we een ei gelegd
hadden.Vuur zuivert en dit was
een prachtig vuur geweest van
kerstbomen en duizenden branden
de naalden. Maar ook aktievoeren
zuivert, deze aktiemaand was
een middel tot distantie en ver
werking en natuurlijk tot kenbaar
maken van onze problematiek aan
de massa. De volgende stap is het
vinden van een oplossing. Daar
over gaan we ons nu dus buigen,
Dat het wijzigingen van het
totale kapitalistiese systeem in
houdt is ook heel duidelijk ge
worden. Het zal een herwaardering
inhouden van het werk van huis
vrouw en arbeider.
Want ze zijn er weer, de armen.
Er is ekonomiese regressie en
we kunnen nog steeds slecht de
len. Maar nu zijn het we’l alleen
staande vrouwen met kinderen die
de armsten zijn. Vrouwen die kun
nen vechten, die zich eerst heb
ben ontworsteld uit een huwelijk,
en zich alleen uitstekend kunnen
redden, moeten zich nu ontwors
telen van een ander juk, dit
maatschappelijk systeem: Vrouwen
uit de meest uiteenlopende
milieus hebben elkaar gevonden.
Haar problemen zijn, met aller
lei variaties, identiek en
we vechten naast het elkaar.
Voornaamste strijdpunt': het ver
schil tussen arm en rijk is te
groot! Of is het verschil altijd
zo groot geweest? Nu is in ieder
geval de grens overschreden,
je bent op een eiland beland,
heb je een paar honderd meer
dan is de vaste wal weer bereikt.
Het verschil tussen ƒ1300,- en
ƒ1800,- per maand is groter
dan dat tussen ƒ1800,- en
ƒ5000,- per maand.
1700 éénoudergezinnen in Tilburg
en 3000 kinderen? Zoveel? Dan
krijgen jullie nog minderSamen
mogen jullie delen, maar niet met
ons CDAers en VVDersl
Wij hebben hogescholen en uni-
versiteitenmaar niet voor jul
lie en jullie kinderen
Dans, muziek, toneel, schilderen
éat is er voor ons maar niet voor
jullie en jullie kinderen.
Er zijn krantenmaar niet
jullie. Jullie hebben niets te
maken met ons beleid. Daar snap
pen jullie toch niets
We maakten als stoet een dreig
ende indruk en kregen woorden
naar ons hoofd geslingerd als:
"Je moet ze een steen naar d’r
kop gooien". "Zoek maar een
goeie vent". "Was maar bij
kerel gebleven". Een oude
vrouw die hoorden waarom we
protesteerden, huilde: "Ze dur
ven tegenwoordig ook maar alles"
De vrouw, gestoken in het mid
deleeuws rechterkostuumlas
het pamflet voor. Opgemerkt is
daarbij: het minimum is berekend
op overleven, geen telefoon,
geen krant, geen luxe.
i
