28
i
José
-
J
Tot aan mijn zevenentwintigste
jaar zat ik bij mijn ouders in
de ziektekostenverzekering. Daar
na heb ik eerst een half jaar
lang geen verzekering genoten,
want ik had er geen centen voor.
Toen ik daarna in de bijstand
ging was dat relatief gezien een
opluchting, omdat ik daar ge
lijk vanzelf verzekerd werd en
nog meer geld kreeg ook.
De grootste armoede in mijn le
ven heeft zich van juli 1981-
januari1982 afgespeeld. Al mijn
geld van de beurs verdween aan
een tijdelijk gehuurde etagé in
Amsterdam, en aan de andere kant
in het kraakpand. Dat alles door
de woonsituatie hier in Amster-
De film is te leen/te huur bij
Cinemien
Amstel 256a,
1017 AL Amsterdam.
Tel. 020-279501.
Joods bloed, maar is niet ’eoht’
Joods, ze is lesbies, maar heeft
toch kinderen, ze is ouder, maar
trekt voornamelijk met jongeren
op.
Noor: "steeds maken andere mensen
uit wat je bent, wat het is. Dat
is verschrikkelijk verwarrend.
Soms heb ik heel sterk het gevoel
dat dat niet hóeft, dat-je dat
zélf uitmaakt, dat je er zél in
houd aan kunt geven."
Effe reageren op dat stuk van de
bijstandsvrouwen. Hier komt het
verslag van mijn tot nu toewe
armoede en Hoe Ik Daarmee Om
Ging/Ga. Het stuk van de bij
standsvrouwen is mij namelijk uit
het hart gegrepden.
Van een redelijk bedrag aan geld
om levenskosten te dekken ver
anderde de studiebeurs langzaam
maar zeker in een hongerbeurs.
Althans, een krisisbeurs in
ieder geval. Ik ben alleen, en
dat is al een groot voordeel in
deze tijden. Dus ik kan doen wat
ik wil. Behalve dan dat mijn
centen mij altijd dwongen bepaal
de dingen te doen die ik mis
schien anders niet had gedaan.
Het duurde toch nog 8 jaar voor
ze wegging: "een moeder die zich
eruit vecht"
Noor vertelt: "vooral voor de kin
deren was het veel moeilijker dan
voor mezelf. Het ging gewoon
slecht mët ze. Ik kende niemand
die in zo’n situatie zat. Aan de
ene kant heel spannend, aan de
andere kant heel moeilijk".
Ze vertelt over de Paarde Septem
ber, de eerste lesbiese vrouwen
groep van het COC. Over haar baan
als docente aan een sociale aka-
demie, over de oprichting van
Blijf van mijn lijf.
Ze heeft na twee jaar therapie
ontdekt dat haar gevoel nergens
bij te horen met verschillende
dingen te maken heeft: ze heeft
°'/er/e'//n9ssfrateC)fe
