14
feministiese zakelijkheid
zeggen:
zijn we vrij, terwijl je als je
ergens vrijwillig werkt en een
uitkering hebt, afhankelijk blijft
van de Sociale Dienst."
Onderhandelenzaken doen is iets
waar de meeste vrouwen voor terug
schrikken. Hoe ging dat bij de
Roze Ruit?
Leny vertelt dat het heel lang
duurde voordat ze hen serieus
namen: "maar ze konden ons op een
gegeven moment niet meer terug
sturen, omdat ons draaiboek van
tachtig pagina's, waarin doelstel
ling, financieel overzicht, zó
prima in elkaar zat dat ze wel
moesten zien dat we het goed uit
geplozen hadden. Bovendien zijn
we nooit ergens alleen op afge
stapt, maar altijd met twee of
meer. Een enkele keer zeiden we
'dit gaat te ver!' en dan stap
ten we met ons vijven op ons
fietsje. Op een gegeven moment
zagen we dat zij dat ook gingen
doen. Ineens stonden er twéé man
nen voor ons neus. Ze schuiven
ook vreselijk veel af op kollega's.
In het begin lieten we ons daar
door afschepen, maar later kon
den we, omdat we onze zaakjes
goed voorbereid hadden, zeggen:
"kijk dit en dat is er aan de
hand"
Leny: niet dat ik nu echt zake
lijk ben, maar wel duidelijk. Ik
ben minder bang geworden, je
krijgt meer lef en wordt brutaler
Het zijn allemaal vreselijk harde,
achterbakse zakenlui die je onder
het mom van goed vertrouwen nep
pen want ze kunnen enorm goed
kletsen. Het lef ontbreekt ons,
vrouwen, vaak. We zijn eerlijk en
kunnen de zaak niet overtroeven
Waar hebben ze het geld vandaan,
waarmee ze gestart zijn?
Leny: "we hebben een renteloze
lening van de gemeente en van de
provincie. Verder hebben we een
lening "courant? afgesloten bij
een bank. En we hebben een subsi
die gekregen van CRN."
Veel vrouwenprojektenkiezen er
niet voor om geld in de vorm van
subsidie of lening aan te nemen
van de overheid met het’ oog op
de mogelijke inkapseling
De vrouwen van de Roze Ruit
"Waarom zou je er geen gebruik van
maken als het geld er is. Maar je
moet je wel onafhankelijk opstel
len en je eigen voorwaarden stel
len." Eén keer hebben ze inderdaad
een subsidie afgewezen, omdat de
daaraan gekoppelde eisen niet
strookten met hun uitgangspunten.
Maar hoe ver gaat die onafhanke
lijkheid? De renteloze lening van
de gemeente heeft de Roze Ruit
kunnen afsluiten onder meer op
voorwaarde dat ze binnen afzien
bare tijd toonvormend zou zijn.
Leny: "We zijn afhankelijk van
de gemeente dat klopt. Ze zouden
heel vervelend kunnen doen. Ze
zouden bijvoorbeeld kunnen eisen
dat we om 12 uur open moeten,
tijdens de lunchuren. Tijdens een
gemeenteraadsvergadering heeft
een meneer van de VVD gezegd, dat
wij vis- en vleesschotels serve
ren en dat hij vond dat op grond
daarvan de subsidie ingetrokken
moest worden. Hij was bang dat
we geen vegetariese schotels meer
zouden serveren, terwijl we juist
daarvoor subsidie hadden gekregen.
Ze kunnen heel vervelend doen, die
macht hebben ze.
Maar aan de andere kant, we zijn
tijdelijk afhankelijk. Als we
onszelf straks kunnen betalen
