I
f
i
g
MOHMnHn
1
H
-
Oisterwijk,26-11'82
Lieve Titia,
ik
Hoop dat
niet
Martha
Ae B&iDL^sre Por
'n GLoK/e-T‘jC>
de hond
een
niet
«s
Veel liefs en een dikke
geïnflatteerde - zoen.
ik heb je brief, in tegenstelling tot mijn gemiddelde
brief-leesgewoontemaar een keer gelezenOndanks de
ontreddering die er uit spreektOf juister, vanwege
die ontredderingIk werd er nl. lichtelijk ongesteld
van; kreeg associaties met de stervende zwaan. Ook
jouw lange nek schijnt in de wurgende greep van het
kr is is-beestHet lijkt potdomme of er vandaag de dag
niets anders is dan krisis.
Krisis voor me, krisis achter me, krisis onder me, kri
sis boven me hoewel, daar twijfel ik aan. Zou ik eerst
de cijfers van het buro voor statistiek voor willen raad
plegen
Het begint
worden dat
nog steeds onbekommerd
toe wel 'ns
ik kan me me
zo langzamerhand mijn persoonlijke krisis te
ik zelf niet veel merk van die krisis. Ik kan
en (te) overvloedig eten - dat
leidt af en toe wel 'ns tot een krisis, maar da's iets
anders-, ik kan me me nog steeds redelijk kleden - en dat
redelijk slaat dan niet zozeer op mijn financiële positie
alswel op het oordeel van m'n omgeving- en kan me ook bij
tijd en wijle kultureel verpozen'. Eerlijkheidshalve
moet ik toegeven dat ik wat betreft dat laatste wel iets
krisis-achtigs bemerk.
Vroegerwhen I was younger than today, als ik
'uit' wilde en vriendinnen meevroeg, lukte dat meestal.
Tegenwoordig veel moeilijker en in een enkel geval niet.
Ontwijkende en verontschuldigende-op het eind van de
maand soms beschuldigende afwijzingen vallen mij - als
een niet te stoppen tranenvloed- ten deel. Onder normale
omstandigheden zou mijn gevoel van eigenwaarde. behoorlijk
gedeukt raken; maar gelukkig heb ik nu de krisis als boos
doener, hoef ik niet aan m'n eigen-ik te twijfelen!
Als ik nu de hort op wil, ben ik genoodzaakt behalve ver
makelijkheidsbelasting ook mijn persoonlijke begeleiding
te betalen. Dat dit tot allerlei onverkwikkelijke toe
standen kan leiden, laat zich raden.
Ik vraag, me dan ook af of ik er wel goed aan doe zoals
het doe. Behalve dat ik zo het systeem in stand houd -
struktureel verandert er immers geen zier- voel ik me
soms net een charitatieve instelling; een soort suiker
tante a la tante Pollewop van min-vermogende vriendinnen.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de energie die
het vreet om dié vrouwen over te halen. Dit moet vooral
behoedzaam en charmant gebeuren. Mijn truukendoos is wat
dat betreft bijna tot de rand toe gevuld. Kun je nagaan
hoe welig het nijpende geldgebrek tiert!
Ik voel dat ik niet-tot een antwoord kom op mijn eigen
vraag. Huiselijke omstandigheden verhinderen dit:
zit de poes weep eens achterna. Er is inmiddels al
‘bloempot gesneuveld en m'n gordijnen houden het ook
lang meer.
Lief Tietje, ik hoop snel iets van je te horen,
het je in de tussentijd weer wat beter gaat.
■tï
