i
G
NSlN*®
I
J
11
8
en nu?
VOOR VROUWE
I VAWll
L
V i
T- if
(L-- U
I
0
Mia
3
harder en direkher tegen aan.
Negeerde ik vroeger lastige man
netjes, nu zeg ik er zeer duide
lijk iets van. Dat vind ik trouw
ens ook prima om mijn stem echt
te laten horen.
"Wat ik ervan over heb gehouden
is een groot wantrouwen tegen
alles wat man is. Dit beperkt je
heel erg in je doen en vooral je
sMaandags wordt de dader opgepakt
om na enige dagen in voorlopige
hechtenis weer vrij te mogen
rondlopen. In Breda bleken alle
cellen vol te zitten. Ik moet
m’n verhaal dan nog een keer ver
tellen aan de rechter-kommissaris
Hij zegt dat er toch eigenlijk
niks gebeurd ismaar verder is
hij wel aardig. Gelukkig hoef
ik niet ook nog voor de recht
bank te komen. Men heeft nl.
geen vragen meer over de gang
van zaken en mij niet meer nodig.
Dit was het verhaal, toen.
De volgende dingen wil ik even
apart vermelden.
Wat mij in negatieve zin opviel,
was hoe sommigen mensen in mijn
omgeving reageerden. "Je had
nooit met die kerel mee moeten
gaan", zeiden ze. En zo schoven
ze de schuld op mij i.p.v. op
hem. Het viel ook tegen dat de
uitslag van een vonnis absoluut
onbekend blijft. Als slachtoffer
heb je er geen idee van hoe lang
de dader opgesloten wordt. Zelfs
de politie in Tilburg weet van
niks. Inmiddels heb ik wel ver
nomen dat hij vrij is, omdat een
kennis van mij hem vorige week
in Tilburg zag rondlopen
En wat mij meeviel was het feit
dat mijn angst voor de politie
opvang overbodig was, in Tilburg
althans. Ze hebben hun taken goed
afgewerkt. Dit stond wel lijn
recht tegenover mijn ideeën, die
door gelezen en gehoorde verhalen
waren ontstaan."
hebben gebeld om tegen de dader
te getuigen. Ze vertelden, dat ze
de jongen diezelfde avond uit het
huis hadden gezet. Met dit alles
heb ik in elk geval wel voldoende
bewijzen. De politie geeft mij
het adres van een stichting: "op
vang voor slachtoffers van mis
drijven". Hier kan ik heen gaan
als ik er verder over wil praten.
1 Wk A
I w
I
