ll
H|t
hfi
de fabriek
22
|i||
It
de stopschool
hh^hhhhhhmmbbhhi^bhhI
■K9
k
Over het algemeen vonden ze het
werken op de fabriek "gezellig"
In sommige fabrieken waren ze
echter heel streng. Anna ver
telt: "In een fabriek werd nog
het rozehoedje gebeden. Voor
twaalven moest dat gebeurd zijn.
Je mocht toentertijd nog geen
fles water halen om te drinken"
Toen heb ik achter mekaar be
dankt. Dat gebeurde wel meer'dat
als je te veel verdiende, dan
ging er gewoon wat af".
Ze vertellen dat je in sommige
fabrieken niet binnen kwam, als
je niet katholiek was. Bovendien
als je ging trouwen, mocht je
niet meer in de fabriek werken,
dat was alleen iets voor "jonge
meisjes"
Riet, Anna en Nellie hebben alle
drie op de stopschool gezeten.
Dit was een dagopleiding, welke
gehuisvest was aan de Lange
Schijfstraat (waar nu het Mol-
lerinstituut zit).
Anna vond de stopschool helemaal
niet leuk.
Nellie vertelt: "Als we eerst
iets gestopt hadden dan werd er
weer een gat in geknipt en moes
ten we weer opnieuw beginnen.
Zo moest je een heel stel patro
nen doorlopen en ook patronen
tekenen. En had je al die peric-
des van staaltjes gehad, dan
was je geslaagd".
Een van de andere vrouwen ver
telt dat haar moeder altijd
dreigde met de stopschool:
"Denk erom, als je niet je
best doet, ga je naar de stop
school"
Riet reageert verontwaardigd:
Ohecht?! Ik werkte op de
stoppage, een soort atelier
waar kleren gestopt werden.
Maar ik wilde graag in de fa
briek werken en naar de stop
school. Op de stoppage moest
je nog elke week één gulden mee
brengen. Maar toen kwamen ze
van de fabriek vragen of ik
daar wilde werken. Dan kreeg je
zestien gulden in de week, ter
wijl ^e nog op de stopschool
zat, èn een lap voor een jurk
èn een lap voor een mantelpakje.
Dat kreeg je als je je aanmeld
de. Toen was,het gauw bekeken.
Ik hoefde niet meer naar de
stoppage
Riet vertelt hoe het op een fa
briek, waar zij werkte, er aan
toe ging: "De hoofdstopster zat
gewoon achter het stuk met de
personeelschef te "Vulluken"
(vrijen). Zij moest onze fouten
stoppen en dan ging er twee gul
den vijftig van ons loon af.
Maar tegen mij zei ze: "Jij kunt
het zelf goed, stop zelf je fou
ten maar". Toch ging die twee
gulden vijftig van mijn loon af.
En dat nam ik niet. Toen heb ik
gewoon gezegd: "Als zij mijn
fouten niet stopt, dan moet ik
twee vijftig erbij hebben".
Dat ging niét, want ik verdien
de al teveel. We stonden op stuk
(stukloon; loon naar afgeleverde
stukken i.p.v. per uur, K.).
Ik zat boven het loon. Er moest
wat af.
Hill
5
o 0.3 5
&§U
