1'
1/7
18
i
muren
loom worden.
haar schoot,
ik heb vandaag een meisje
die Sappie heet. Kent u
ze naar het dorp te gaan om eten
te halen en melk voor de kat,
die haar onafscheidelijke metge
zellin leek.
Aan de rand van het landgoed
bleef de kat zitten, ze wilde
niet verder mee. Ananda had er
ook moeite mee om uit die zalige
sfeer te stappen. Het leek of
het buiten het landgoed veel kil
ler, veel minder vriendelijk was.
iedereen die hier woont
ken ik. Zoekt u ie-
Het laatste avondrood kleurde de
en Ananda voelde zich
Ze zette de kat van
aaide haar nog eens
liefdevol en besloot om naar bed
te gaan.
Ze koos een nachtpon uit, die
klaar hing en die wel voor haar
gemaakt scheen te zijn. De zijde
ruiste om haar heen, als ze zich
bewoog
Ze koesterde zich in het grote
"Ja,
ontmoet
haar
"Sappie? Nee, nooit van gehoord,
er woont hier niemand in de buurt
met zo’n naam"
Ananda was teleurgesteld. Hoe
moest ze nu dat meisje terugvin
den?
Ze liep terug. De lapjeskat zat
op haar te wachten en miauwde
"Goede middag, juffrouw, u bent
zeker nieuw hier?" zei de krui
denier van het dorp
"Ja", zei Ananda, "ik logeer op
het landgoed"
De kruidenier keek haar verbaasd
en ook wat angstig aan. "Het
landgoed? Kijk maar uit, juf
frouw, er woonde vroeger een
heks en nu spookt het er. Kijkt
u maar uitHebt u geen last van
al die zwerfkatten, die daar
ronddolen? Kijk maar uit, het
zijn valse krengen. Ze jagen ie
dereen weg"
Ananda snapte er niets van. Het
landgoed, gevaarlijk? Ze haalde
haar schouders op.
"Kent u iedereen hier in de
streek?
"Jazeker
of logeert,
mand?
blij en gaf kopjes toen ze haar
in haar armen nam.
Ananda voelde, nu ze weer op het
landgoed waseen last van zich
afvallen. Hier was alles op de
een of andere manier veel fijner
veel warmer, veel beter dan er
buiten. Ze liep naar het huis en
in het voorbij gaan ritselden de
bladeren "welkom, welkom"
5
