ananda
kort verhaal verhaal voor paula
16
gestorven. Je kent haar misschien
wel. Ze zag er altijd uit als een
ouwe toverkoleen heksPeter
was de enige familie die ze had.
Ze liet hem een prachtig huis na
midden op een enorm landgoed met
bossen en landerijen.
Nou, Peter ging er vorige maand
naar toe. Binnen een week was
hij terug. Je ziet hoe hij eruit
ziet. Wat er gebeurd is, weet ik
niet. Er komt geen woord over
zijn lippen. Hij is verschrikke
lijk bang en ’s nachts ligt hij
te gillen.
Joep ging twee weken geleden.
Hij kwam binnen twee dagen terug.
Ook helemaal overstuur.
En ik ben vandaag geweest. Het
is er verschrikkelijk. Er hangt
een dreigende stilte over het
landgoed, niets beweegt.
En overal waar je loopt, heb je
het gevoel dat je in de gaten
wordt gehouden. Overal zijn lich
tende ogen in het struikgewas,
in de bomen. Overal loopt er een
kat achter je aan. Een enorme
kat. En als je die probeert weg
te jagen, komt ze krijsend naar
je toe en klinkt er overal gesis
en geblaasalsof er duizenden
katten zijn.
Het huis ben ik niet meer inge
gaan ik ben weggehold. Toen ik
het landgoed verliet, was het
net of duizenden stemmen me uit
lachten"
Hans vas aan het eind van zijn
krachten, hij trilde nu helemaal.
Met bevende vingers haalde hij
een papiertje uit zijn jaszak.
"Hier, als je zin hebt".
Er stond een adres op. Ananda
pakte het papiertje aan, en
keek er aandachtig naar. Toen
verfrommelde ze het en gooide
het in de asbak. Dat was niets
voor haar
Hans was weer in stilzwijgen ge
huld, mistroostig sloeg hij zijn
Ananda stapte het kafeetje bin
nen
Onwennig bleef ze in de deurope
ning staan om te zien of ze haar
vriendinnen zag. Ze waren er
niet. Weer naar huis terug gaan?
Nee, daar had ze niet zoveel zin
in
Ze tuurde nog eens rond en aan
een tafeltje in de hoek zag ze
drie jongens zitten, die ze nog
van school kende. Had ze zeker
net over het hoofd gezien.
Ze pakte een stoel en ging bij
hen zitten. "Hoi, hoe is het er
mee, lang niet gezien". De reak-
ties waren minimaal.
"Dag"kwam er nog net over de
lippen van Hans, waar ze het
dichtst bij was gaan zitten. Ver
baasd keek ze hem aan en pas
toen merkte ze de bedrukte en ge
spannen stemming die er aan het
tafeltje heerste.
"Goh, wat is er hier aan de hand,
hebben jullie ruzie?"
Hans nam een teug van zijn pils
je. Zijn hand trilde het leek
wel of hij zich moed in moest
drinken. "Nee, ruzie hebben we
niet"
Weer was het stil.
Ananda keek naar de andere twee
jongens. Jee, wat zag Peter er
uit, helemaal onder de schrammen.
Zijn gezicht, zijn handen, alles
zat onder de korsten. En dan die
vreemde blik in zijn ogen, be
angstigend
Joep zag er al niet veel beter
uit. Ook hij onder de schrammen,
die gedeeltelijk nog bloeden, en
een verre, afwezige, angstige
blik.
"God, Ananda, er is iets vrese
lijks gebeurd", snikte Hans plot
seling naast haar.
De woorden kwamen ineens in een
sneltrein-vaart
"Peter heeft een erfenis gehad.
Zijn tante is een tijd geleden
