VIÖgKB
Tne,^r
kl
12
het neo-kolonialtsme
Filippijnse vrouwen bevrijd
om-
Toen in 1898 Amerika de Filip
pijnen van de Spanjaarden over
nam, schafte ze vele van de wet
telijke en sociale beperkingen,
die de Spaanse kuituur en over
heersing de vrouwen had opge
legd, af. In de voorbereiding
van de Filippijnen op een neo-
koloniale relatie met de VS, in
troduceerde de VS de idealen van
een Amerikaanse demokr^tie en
algemeen, openbaar onderwijs
voor mannen en vrouwen. Vrouwen
werden aangemoedigd om aktief
deel te nemen aan het openbare
leven en te streven naar een ho
gere opleiding.
Filippijnse vrouwen maakten ge
bruik van deze hervormingen om
zich te organiseren in het on
derwijs en de politiek. Hoewel
de Amerikanen de vrouwen enkele
rechten verleenden, waren het
echter de Filippinas zelf, die
in de wet door vechten en kam-
pagnes voeren, bijna gelijke
rechten aan mannen verkregen.
Toch zijn tot op de dag van
vandaag diskriminerende wetten
voor vrouwen van kracht.
Het bewust en aktief betrokken
zijn in de politiek ging gelijk
op met de verspreiding van on
derwijs kennis onder de
vrouwen
Er ontstond een beweging voor
vrouwenstemrecht, maar pas na
1937, na eenendertig jaar strij
den, verkregen de Filippinas
hun stemrecht. De vroege vrouw
enbeweging in de Filippijnen
heeft ook kampagne gevoerd voor
het recht om gekozen te worden,
om eigendommen te bezitten en
te verkopen en voor gelijke be
taling voor gelijk werk.
Gedurende de beginperiode van
vooral de Amerikaanse overheer
sing waren veel vrouwen aktief
betrokken bij de verzetsbewe
ging en de boerenopstanden.
Filippinas zetten deze strijd
van gewapend verzet voort tij
dens de Japanse bezetting in de
tweede wereldoorlog.
Sinds de nederlaag van de Japan
se bezetters en de formele’ onaf
hankelijkheids verklaringzijn
een aantal beletsels voor vrouw
endeelname in politieke, eduka-
tieve en ekonomische sektoren
van de maatschappij, opgeheven.
Het lijkt erop, dat Filippijnse
vrouwen geëmancipeerd zijn. Er
zijn dan ook velen, vooral onder
de aanhangers van de huidige re
gering, die openlijk beweren dat
er geen plaats is voor een vrouw
enbeweging in de Filippijnen,
dat de filippijnse vrouwen al
bevrijd zijn. Filippinas,
zeggen ze, participeren in alle
aspekten en op alle nivo’s van
's lands ekonomische, politieke
en kulturele leven. Ter onder
steuning van deze stelling ver
wijzen haar voorstellers over
het algemeen mannén naar het
gro.te aantal vrouwen, dat momen
teel belangrijke posities in
neemt in het zaken- en politieke
leven van de Filippijnen.
Sterker nog, ze laten statistie
ken zien dat even zovele vrouwen
als mannen ingeschreven staan in
instituten van het hoger onder
wijs. En uiteindelijk is het een
