5 december
I
I
i
I
I
28
j
I
Sinteklazien Zwarte Riet
Het gedicht is gemaakt door José,
en ik,Carla, was de gelukkige
ontvangster ervan.
Het valt soms waarlijk nog niet mee
om pot te zijn in een maand zó door
spekt met hetero-kultuur als december.
Dit gedicht maakte veel goed:
Sinterklaas en Zwarte Riet
kregen mot, vervelend, niet?
Na jaren onderdrukt te zijn,
als vrouw, als knecht - dat is niet fijn,
werd Zwarte Riet ineens rebel
en' riep naar Sint "wat denkt u wel, l
altijd sjouwen achter u aan 1
het is wellicht geen leuke baan.
en wat ik krijg is stank voor dank,
maar voor u wordt gezongen met blijde klank!
Sint werd beurt'lings bleek en rood
alvorens hij Riet in zijn armen sloot,
en Riet, van verbazing nog niet bekomen,
zag ineens Sint's tranen stromen,
"o Zwarte Riet, vergeef me kind,
dit was niet de bedoeling van d'oude Sint,
maar nu vertel ik mijn geheim aan jou;
ik ben geen man, maar gewoon een vrouw,
want zo'n 500 jaar gelee
telden vrouwen ook niet mee,
en omdat ik geacht en bekend wilde zijn,
koos ik ervoor een man te zijn,
eigenlijk vond ik dat vreselijk rot,
maar ik voelde, dit was mijn lot.
en zo ging ik ongelukkig door het leven
om veel kadootjes weg te geven,
dat ik dit beken vind ik heel fijn,
want ik wil eind'lijk mezelf eens zijn.,
een sterke zelfbewuste vrouw,
en ook een goede vriendin van jou."
en Sinteklazien nam een kloek besluit
en gooide al haar kleren uit.
ziedaar, Riet kon haar ogen niet geloven,
was haar verbazing nog niet te boven,
stond een mooie naakte vrouw,
die ook nog zei ik-hou-van-jou
"o jee, o jee," riep Riet vol vreugd,
"dat doet me echt 'n heleboel deugd!
we gaan nu voortaan samenleven,
en alleen nog pakjes geven,
aan vrouwen die we aardig vinden"
Sinteklazien knikte, en tot besluit
zoende ze met Riet dit versje uit.
