25 Carla chantille’Wind je er niet zo over op, mijn dierbare!! Moir ia: ’Is het jou ook opge vallen hoe leeg de vrouwenhui zen en kafe's dan wel niet lo- Moira:' A proposmijn lieve, is het jou ook zo scherp op gevallen hoe buitengewoon on plezierig de mensen reageerden op onze vrouwenbus, de een en twintigste november?’ Chantille: ’Ach ja, men sprak van discriminatie is het niet, men sprak van nog veel meer maar dit klonk zeer beschaafd, diskriminatie Moira.: 'Men sprak van samen doen of zo iets, ja, het is een strijd van mannen én vrou wen, mijn lieve, én vrouwen zeide men dan op een ietwat hogere toon, een beetje onwen nig nog, alsof het diezelfde ochtend achter mannen geplakt was Chantille:'Met of ik zulks ooit tegengesproken zoude hebben te voren, ik wilde slechts een rustige reis hebben en onze liederen zingen zonder over stemd te worden door bassen en de tenoren. Bovendien,er waren nog wel tachtig bussen over.' Moira .-Eerlijk gezegd, mijn lieve, was mij het zingen snel vergaan en raakte ik zelfs een beetje ontstemd, jawel. Ik verviel in een gepieker: zij hebben er nota bene eerst wel alleen voor gezorgd dat de hele rotzooi, excusez du peu'. ,deze wereld in kwam en nu mogen wij erbij om het samen op te gaan ruimen, ha, dit vermaledijde patriachaat 'Stil toch, mijn men kijkt er van op, dat zie ik in de spiegels.' Moira: 'Ja, ja, ik kalmeer al wel weer, weet je... ach, mijn lieve, laten wij er nog een drinken, want après nous le déluge, nietwaar, Miss Blan che!'.'., twee van die beaux rou ge je weet wel, dank U, mercie.' pen en hoe de vrouwenvredes bewegingen aangroeien?' Chantille'Zoude dit een slim me afleidingsmaneuvre kunnen wezen, van onszelf, is dit wat je denkt, mijn dierbare?' Moira: 'Ha, ja, dat is eigenlijk wat ik denk, mijn lieve. Eindelijk zijn zij weer verstandig geworden, de vrouwen. Zij trekken haar niet meer terug in haar vrouwenhui zen om daar allerlei geheimzin nigs te bekokstoven, en onge stoord over wie weet welk een hekserij te fluisteren, dit is toch wat men veronderstelt niet waar? Meen, zij bekommeren haar weer daar om waar zij haar ook om hóórt te bekommeren, het leven, het nageslacht, het welzijn der aarde, der Gaia'. Hiermede kunnen zij nu eens on gestoord de straat op, kongres- sëren! Hiertegen zullen zij geen weerstanden ondervinden, deze strijd is volkomen legaal verklaard, het is immers een gezamelijke strijd, maar ik vraag mij ernstig af mijn lie ve, is het ook een strijd met een gezamelijk belang, uitein delijk Chanti11e dierbare Onderstaand gesprek vond plaats in het stijlvolle etablissement, hotel-restaurant 'de Maagdenpalm', alwaar potteuze dames elkander ontmoeten in een stemmig decor van wit meubilair, blauwe plu’che en vooral veel spiegels

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Vrouwenkrant Tilburg | 1982 | | pagina 27