I
20
bewust ongehuwde moeders
I
José Rijnen
Hoe gaat het verder met Julian
en Anne?
Lees de volgende vrouwenkrant!
Groetjes van Mientje Potketel.
je kunt het niet alleen.
Probeer je woonsituatie zo in
te richten dat je de opvoeding
kan delen.
Met veel plezier ben ik ook op
de tweede bijeenkomst voor en
door vrouwen die bewust ongehuwde
moeder zijn, of erover denken
dit te worden, geweest.
Op 12 december hebben zo’n
25 vrouwen op het FIOM Eindhoven
van 12 tot 5 uur de kans gehad
om ervaringen uit te wisselen.
Dit keer rond het thema hoe het
is om als kind in een afwijkende
woonsituatie op te groeien.
Maar er was voldoende ruimte om
ook over andere onderwerpen te
praten zoals ervaringen met
kunstmatige inseminatieof je
eigen motivatie om moeder te
worden
Er komt weer een volgende dag,
in maart of april. De volgende
suggesties voor thema’s liggen
er
Vrouwen die op de hoogte willen
blijven van of zich aan willen
sluiten bij deze groep (die
overigens niet konstant is)
kunnen het beste kontakt
opnemen met FIOM, Gestelsestr.
98/100, Eindhoven, tel: 510686.
Wat dingen die bij mij zijn
blijven hangen:
een opvoedingssituatie
hoeft niet "ideaal" te zijn. Er
valt te leven met beperkingen.
de beginsituatie waarin
je een kind krijgt is heel
bepalend
Mm
voorwaarden om BOM-moeder
te worden b.v. hoe belangrijk
is je wonen, het feit of je wel
of geen werk hebt.
medeopvoederswat zijn
hier omheen de problemen, waar
.liggen verantwoordelijkheden.
hier, weg van Anne, want wat
zou die wel niet denken als
ze wist hoe Julian over haar
dacht. Aan de bar aangekomen
hoorde ze flarden van een ge
sprek dat Jos en Marga aan
het voeren waren. "Arme Anne,
de pech te hebben verliefd te
zijn op Julian, ze heeft het
er maar goed moeilijk mee.
Denk je dat ze het nog zal ver
tellen?" In Julians hoofd maal
de het Peter, Anne, lesbisch,
hetero, kan niet..kan niet...’
Haar benen zochten de uitgang
van het cafeetje en het enige
wat ze dacht was: weg van hier,
weg van Anne, weg, ver weg van
mezelf.
en hield haar wat steviger
vast. Nu moet ik het haar ver
tellen. Nu of nooit... Anne
zocht Julians ogen. Verdomd
de muziek was afgelopen. "Ju
lian!" Anne bleef Julian aan
kijken. In haar ogen stond
eigenlijk alles al wat ze
wilde zeggen. Julian, lieve
Julian, zie je dan niet dat
ik wanhopig probeer te ver
tellen dat ik je zó ontzet
tend lief vind, dat ik hard-
stikke verliefd ben en dat
mijn mond tevergeefs probeert
je-dit duidelijk te maken.
Julian, kijk en zeg of laat
blijken dat je mij ook aar
dig vindt, al was het maar
een heel klein beetje
Maar Julian ontweek Anne. Ze
was zo geschrokken van haar
eigen gedachten dat ze abrupt
naar de bar liep. Ze wilde weg
i
