I I
I
I
1
•losisi
HÉ
9
Nel
Het valt me op dat de meeste
1
min of meer om zulk soort boe-
kente lezen, ik vond dat ik
dat niet kon maken; feminis-
ties denken en daarbij toch de
meest rolbevestigende boeken
lezen. Gelukkig ben ik daar nu
wel weer overheen, ik erger
me zelfs nog niet eens aan
de manier waarop aan het eind
van elk flutje de hoofdpersoon
met de held van haar dromen
in 'het huwelijksbootje' stapt,
en het geeft me eigenlijk vaak
enorme lol om te lezen hoe de
geijkte personen worden be
schreven, en het idee dat ik
lekker niet in dat soort
'ideaalbeelden' geloof, het
zelfs helemaal niet op die zgn
'ideale' manier zou willen,
geeft me op een of andere ma
nier een kick.
Sinds ik voor school moest be
ginnen met het lezen voor mijn
literatuurlijsten, lees ik eigen
lijk nauwelijks meer jeugdboe
ken. Behalve zo nu en' dan als
ik geen zin heb in iets moei
lijks
De 'flutjes' (Leni Saris, Nel
v/d Zee, Cissy v. Mar^veldt etc.)
zijn voor de momenten waarop ik
echt totaal geen zin heb in
wat voor problemen dan ook.
'n Tijdlang verbood ik mezelf
Ik denk dat je onbewust best
gemakkelijk beïnvloed wordt
door het soort boeken dat bijv.
Leni Saris schrijft, omdat de
situaties waarin zij haar hoofd
personen plaatst, vaak heel
reëel en ook herkenbaar zullen
zijn, (bijv.'zij' is een 'gewoon'
meisje, niet mooi, niet le
lijk, maar 'ze heeft wel iets'
18 jaar oud, en werkt op
kantoor.) Als je in zo'n, voor
veel meisjes herkenbare, si
tuatie 'n romantische held en
een even romantisch liefdes
verloop plaatst, vind ik het
best logisch dat je dan als
lezeres (misschien onbewust)
het idee krijgt dat jou later
ook zoiets te wachten staat.
'Flutjes' die ik altijd erg
veel gelezen heb zijn die van
CISSY V. MARXVELDT, jaren oud,
maar nog steeds in trek.Voor
al de Joop-Ter-Heul-serie
Helaas, zelfs Joop, die toch
zeker geen doetje is en 'boor
devol streken zit', is genood
zaakt om na haar trouwen te
veranderen in een braaf dege
lijk en vooral onderdanig
huisvrouwtje.
van meisjes met jongens,
lesbiese meiden schijnen in
de jeudliteratuur nog niet
te bestaan) en daar ben ik
eigenlijk helemaal niet
(meer) zo mee bezig. Af
en toe herken ik wel wat, maar
het is niet zo dat ik mezelf
er echt in vind. (Van mijn juf
in de zesde klas kreeg ik een
boek met de titel 'Anders dan
andere meisjes'. Gretig stort
te ik m’e erop, maar kwam na
een paar bladzijden tot de
teleurstellende ontdekking dat
't over een gehandicapt meis
je ging)
Nou ja, al met al is er ook
bij de jeugdboeken weinig écht
van m'n gading. Wat ik wel
heel leuk vind om te lezen
wanneer ik zin heb in iets
kompleet nutteloos, zijn de
echte .'meisjesboeken' van b.v.
Cissy v. Marxveld. Daar hoef
je helemaal niet bij na te
denken en die zijn heel genoeg
lijk en knus, totdat helaas
ook daar, De Man datgene wordt
waar alles omdraait en de eens
zo belangrijke vriendinnen
naar de achtergrond verdreven
worden. Dan zit ik me ook daar
weer gruwelijk te ergeren.
Tot mijn spijt, maar wie weet
schrijven wij later de meiden-
boeken (zonder man aan het
eind
I
'■■‘ïJL
