5
Marijke
Haar haar
je blijft
Jeannette
maar
die
>or mij?
aar
scherpe schaar
kken van
te. Mijn vriendinnen moest ik
helaas achterlaten, maar ik
heb er ook veel voor terugge
kregen
Helaas is dit niet het einde
van een verhaal met een goede
afloop, want met mijn oudste
moeilijke zoon ging het minder
goed. Hij kreeg steeds meer
woede-aanvallensloeg voort
durend zijn zusje in elkaar en
daarom ging ik hem, maar ook
mezelf haten. Weer moest ik
voor mezelf kiezen en het heeft
een aantal zeer moeilijke maan
dengeduurd voor ik kon accepte
ren dat hij hier niet meer
moest wonen wilden we niet ten
gronde gaan met zijn drieën.
Ook hij woont nu sinds twee
maanden bij zijn vader, in een
gezinnetje met een vader en
moeder, waar hij al de genegen
heid krijgt, die ik hem op mijn
eentje niet kan geven. Mijn
dochter en ik wonen nu met zijn
tweetjes. Het lijkt wel het
verhaal van de tien negertjes!
Klaartje heeft er veel verdriet
van en is vreselijk boos dat. ik
haar broertjes een voor een
’weggegooid’ heb. Dat geeft me
natuurlijk weer schuldgevoelens.
Voor de buitenwereld heb ik
mijn kinderen weggegooid en dat
past natuurlijk niet bij de
Haar haar is haar sieraad, daar is iedereen het over eens
Elke dag werd haar haar geprezen.
Suzanne kind, je hebt het mooiste haar van
alle vrouwen van neder land
Susie, al zou je je in lompen kleden,
mooi met zulk haar.
Suuslaat je je haar loshangen,
Haar haar werd een obsessie vooi
Op een dag kocht Suzanne een grc
"Dat is toch niet om die mooie 1
je ef te knippen?" grapte de verkoper.
Suzanne zei niets. Glimlachte alleen
Thuisgekomen maakte ze een collage en
was, helemaal, van haar
norm van een goede moeder, zo
die goede moeder al bestaat.
Daarom heb ik wel een beetje
het gevoel dat ik paradoxaal
leefenerzijds ben ik hulp
verleenster, anderzijds zit ik
sinds een tijdje weer iedere
week bij een hulpverlener van
het IMP (Instituut voor Multi
disciplinaire Psychotherapie)
omdat het uiteindelijk nog
niet meevalt om mezelf een
beetje aardig te vinden na al
de gebeurtenissen, en te ac
cepteren dat ik er goed aan
heb gedaan dit leven te kie
zen
Ik vind het ook best moeilijk
om toe te geven dat ik nog
steeds hulp nodig heb, maar
ik leer wel door die hulp
steeds beter mijn waarheid te
ontdekken, en die waarheid
valt steeds meer buiten de
norm van wat hoort en niet
hoort. En so what?
Ik geloof dit: ik ben een kiem
met vele schilletjes eromheen.
Aangepaste schilletjes, aange
leerde schilletjes, gewoonte-
schilletjes. Door het groeien
vallen er schilletjes af:
Mijn kern ontstaat, mijn
waarheid!