I98I
en nu
emancipatie"
1928:
1933:
tellen passen
t.v. Slechts
maatschappij op "onze"
en
lonen van vrouwen worden de helft van de vastgestelde lonen van
mannen. Vrouwen worden uitgesloten van literatuur en filosofie
onderwijs op de lycea.
Vrouwen kunnen geen hoofd van scholen meer worden. Vrouwelijke
studentes moeten dubbel schoolgeld betalen.
Vrouwen worden uitgesloten van ambtenaren-exames en de arbeids
plaatsen voor vrouwen in overheidsdiensten worden gereduseerd
tot 10% in 1938
In Duitsland worden in 1938 banen voor gehuwde vrouwen verboden.
cialisten, noch de kommunisten, noch de feminites uit die tijd stelden
de wortels van de onderdrukking van vrouwen; namelijk de arbeidsdeling
tussen man en vrouw, de bepaaldheid van de positie van vrouwen door
haar taak binnen het gezin en de hele kuituur die daar bijhoort, ter
diskussie. Er was geen enkele politieke kracht die het verlangen van
vrouwen om zich in alle opzichten te bevrijden, kon verwoorden.
De socialisten en kommunistengingen alleen uit van klassetegenstellingen
en "vergaten" dat er ook een ongelijkheid en spanning tussen de sek
sen bestond. Zij spraken de vrouw niet aan op haar onderdrukte positie
als vrouw, maar alleen op het echtgenote van de arbeider zijn.
Zij deden een beroep op de vrouwen uit de arbeidersklasse om zich te
organiseren en politiek aktief te worden. De vrouwen die buitenshuis
gingen werken, vaak uit financiële nood, hielden ook haar taak als
huisvrouw en moeder. Het was een vanzelfsprekende zaak dat de verant
woordelijkheid voor de huishoudingen en opvoeding een eksklusief domein
van de vrouw was en bleef: de emancipatie bleef staan voor de deur van
haar huis.
Mieke Aerts en Anet Bleich konkluderen in het boek "Vrouwen en fascisme"
blz16 ev
"Zo bracht de. "emancipatie" voor vrouwen vaak meer lasten dan lusten. De
vrouwenbeweging bood geen alternatief, zij waren trots op het bereikte
kiesrecht, benoembaarheid van vrouwen als hooglerares, burgemeesteres
Voor de meeste vrouwen werd de "emancipatie." echter een bedreiging.
Het feit dat het perspektief op werkelijke bevrijding voor vrouwen
geblokkeerd was, of onzichtbaar bleef, dat maar weinig vrouwen zich
aangesproken voelden tot het toenmalige feminisme, kan een verklaring
zijn voor het feit dat zo weinig vrouwen in opstand zijn gekomen tegen
de fascisten. De fascisten wis-ten uitstekend munt te slaan uit de af
weerhouding van vrouwen om strijdbaar te zijn en spraken de vrouw aan
op precies datgene "wat ze heel goed kon": moeder worden en zijn."
Bovendien maakten de fascisten wetten en maatregelen waarin ,zij sys
tematisch vrouwen steeds meer konden uitsluiten van arbeid buitenshuis.
Enkele voorbeelden uit Italië:
1927:
Dat het in "onze" tijd met "onze"
is wordt voor mij bijna dagelijks duidelijk via krant
eén voorbeeld.
Het voorontwerp van de wet: "Gelijke behandeling mannen en vrouwen"
die op 7 september door de overheid is uitgebracht laat alles te wensen
over, (zie Amsterdamse 00 krant nr 77 okt/nov.). Het komt er op neer
dat we we wel "gelijk" behandeld worden als mannen, behalve als het
gaat over pensioenen, hypotheken, belastingen, verzekeringen en uit
keringen. Dit betekent dus o.a. voor gehuwde vrouwen geen W.W.V., geen
zelfstandige A.O.W. voor vrouwen, met een echtgenoot die nog geen 65
jaar is, slechtere pensioenen enz. Alle bestaande wetten waarin onder
scheid wordt gemaakt tussen vrouwen en mannen blijven gewoon gehand
haafd
