dag droom.uit het jaar dat ik iemand wilde zijn
9
18
om gestalte
n geluk berooft
ik ben
mensen komen
mijn spiegel zit te dromen
lange laan met bomen
in
Als ik voor
zie ik een
daar tussen
ga ik met mijn gitaar
elke snaar
ken ik uit mijn hoofd
en er is niemand
die mij 'van m
van ver
om mij te zien om mij te horen
ik doe hen allen bekoren
Ik ben gek dokter, laat me daar maar mee beginnen
waarom kom ik anders naar jou
het lukt me niet om er alleen uit te komen
en ook niet met andere mensen
de wereld is soms zo donker
ik probeer hem lichter te maken
door te denken dat ik een ster ben
dat ik kan schitteren aan het firmament
Het begon al heel lang geleden dokter
als klein meisje had ik al iets
wat andere mensen niet hadden
mijn moeder mopperde op mij
en we hadden een ongelukkig gezin
nee, dooien zijn er niet gevallen
een ster
ik ben een ster
ik ben een ster
Ik ben bezig "afscheid te nemen van mijn therapeut"Onderstaande
heb ik geschreven in frustraties die ik tegen kwam. Ik denk over
te stappen in een Fort-groep zonder dat ik het fijne van die bij
eenkomsten af weet. Wat me daarin trekt is het samen zijn met vrou
wen en dat mijn probleem naast kontaktarmoede en psychische onge
steldheid een "vrouwenprobleem" is, volgens mij.
Wat is binnen mezelf reëel en wat irreëel in het pogen
te geven aan mezelf. Het lijkt me nu fijn om met evenredig verdeel
de mensen van gedachten te wisseleniets waarvoor ik voor mijn
therapie te ingekeerd zou zijn geweest. Laat me die waarde meege
nomen hebben als ik ophoud met therapiehet is al zo moeilijk
als je na lang zoeken ergens thuis begint te raken weg moet gaan,
omdat het een uitgesproken vrijblijvende relatie is.
De Fort-groep lijkt me meer direkter verweven met mijn dagelijks
doen en laten wat mijn leven moet worden -vrouwenbevrijding-
uitdrukking geven aan MEZELF. Ik heb een zwak voor mijn ge schr ij f
