hoe gaat het in ons kollektief?
14
praktische gang van zaken
als niet-ouderin het opvoedings -
kollektief waarom
om
voor het
spoor
Hennie schrijft in haar arti
kel al wie de 5 volwassenen
zijn in het kollektief, waar
iedereeen woont en dat het
huis op de kinderen is afge
stemd
Om een beetje een beeld te ge
ven, hoe het praktisch gaat,
zal ik iets vertellen over het
verloop van éên week.
Iedereen is een vaste dag in
de week bij de kinderen. Dege
ne die de dag heeft, slaapt
de nacht ervoor beneden, zodat
de kinderen een vaste plek heb
ben om naar toe te gaan als ze
's nachts wakkker mochten wor
den. De volgende ochtend haalt
hij/zij de kinderen uit bed,
eet met ze, brengt Marieke naar
school en soms Anna naar de
kresj. (Anna is nu 3 ochtenden
op de kresj en binnenkort gaat
ze A ochtenden en 2 middagen.)
In de loop van de dag doet hij/
zij een deel van het huishoude
lijk werk, dat verdeeld is, en
Ik was zelf dus bang om er
alleen voor te komen staan,
Ik zit op wijn kamer
raam en kijk over het
Nu moet dan toch het artikel
op papier komen, waarin ik
iets vertel over een half
jaar kollektieve opvoeding met
onze groep.
Allerlei ervaringen die ik op
gedaan heb, heel positieve
herinneringen, soms minder
fijne; problemen die er nog
liggen. Van alles gaat er dan
door mijn hoofd. Toch wil ik
proberen een reëel beeld te
geven; vertelllen wat ik er
goed en fijn aan vind, waarom
ik er mee door wil blijven gaan,
zonder toch de problemendie
er ook liegen, te verdoezelen
terwijl ik Hennie, mijn vrien
din, er ook alleen mee liet
staan. De ene keer verweet ik
haar dat ze teveel aan zich
zelf dacht en te weinig aan
de kinderen, de andere keer
weer dat ze niet zoveel over
de kinderen moest zeuren. Ik
bleef het zo naar haar terug
schuiven als haar individuele
verantwoordelijkheid om het
goed te doen. Toen me duide
lijk werd, hoe tegenstrijdig
ik eigenlijk was, was het voor
mij niet meer zo moeilijk om
de stap te zetten: deel uit
te maken van het kollektief
en zo ook samen met de ande
ren, echt verantwoordelijk te
zijn voor de opvoeding van de
kinderen
Ik stapte als niet-ouder in het
opvoedingskollektiefWaarom
deed ik dat?
Met het praten over gezamen
lijk kinderen opvoeden, kwam
mijn wens om zelf kinderen te
willen, naar boven. Daarvoor
had ik dat nogal weg zitten
drukken, omdat ik erg opzag
tegen het alleen thuis zitten
en opvoeden van een kind; het
leek wel of ik dan mijn eigen
leven, aktiviteiten stop zou
moeten zetten, om me op het
kind te kunnen richten.
Daarbij: ben ik wel in staat
om dat kind goed op te voeden;
het is 'n hele verantwoorde
lijkheid, maar je staat er
wel alleen voor. Daardoor
heen speelde ook nog de angst
dat een kind mij vaster aan
Harry, mijn man, zou binden.
