i
kinderen alleen opvoeden gaaf niet
moederschap en opvoeding
moeten veranderen
11
OFWEL.
i.
is reëel,
maar van
krijgen op m’n eigen afhankelijk
heid, m’n eigen zwakheden en be
perktheden en daar samen met an
dere vrouwen aan werken.
Anders met mensen (zowel mannen
als vrouwen) omgaan; opener,
zelfstandiger, doelbewuster. Ak-
tief zijn in de vrouwenbeweging.
Daarbij had ik ook nog m'n werk.
Maar hoe moest dat met de kinde
ren?! Ik wilde niet dat zij de
dupe werden van mijn eigen strijd
(worsteling). Het leek 'n belan
gentegenstelling te worden. Zij
-
Het dilemma waar ik mee zat, daar
zitten veel vrouwen mee. De vrou
wenbeweging kon daar ook niet
echt antwoord op geven. En nog
niet
Binnen de vrouwenbeweging is het
feit dat vrouwen kinderen krij
gen, moeder zijn (met alles wat
daaraan vast zit) altijd nogal
dubbelzinnig benaderd.
OFWEL je moest het "erbij doen";
je niet laten ringeloren door de
patriachale ideologie die vrou
wen bombardeert tot het moeder
schap en ze opzadelt met schuld
gevoelens (lees sommige artike
len uit het "Moederboek" of nu
ook de Amsterdamse vrouwenkrant
over moederschap). Dit betekent
in feite een behoorlijke ontken
ning van vrouwen. Je hebt, zoals
het nu ligt, de verantwoorde
lijkheid voor de kinderen en je
wilt iets voor ze betekenen. Je
wordt schizofreen als je zelf
je bevrijding als vrouw na
streeft en tegelijkertijd je
dochters ziet verpieteren. Het
schuldgevoel wat dat oplevert
dat schud je niet zo
je af. Dat drukt je neer
en maakt je verkrampt.
’n nieuwe tendens: Het
moederschap wordt weer opgepoetst
als iets wat typies vrouwelijk
is, iets eigens en natuurlijks
van vrouwen, iets wat vrouwen
vanuit hun oergevoel kunnen
(lees Adrien Rich. "Uit vrouwen
geboren"
Wat in allebei de richtingen
niet ter diskussie staat, is het
individuele, afgezonderde moe
derschap zelf; is de vraag HOE
je kinderen moet opvoeden en
dat dat een vrouw thuis., los
van de maatschappij en van an
dere mensen, niet kan.
of ik. Maar dat kon niet! Die
meiden waren op mij aangewezen
of ik nu wilde of niet. (Marie
ke zat dan wel op het kinderdag
verblijf, maar haar belangrijk
ste plek bleef thuis). Ik had
ze ook gewild!
Tegelijkertijd had ik hun niets
te bieden als ik niet aan mijn
eigen bevrijding zou werken. Wat
vrijer ook t.o.v. hun kon staan.
Hoe kon ik hun opvoeden tot vrij-
e vrouwen als ik dat voor me
zelf stop zou moeten zetten! Als
ik voor mezelf mijn eigen afhan
kelijkheid van frans, hun vader,
niet kon oplossen. Als ik zelf
niet meer grip zou krijgen op
mijn afgeknepenheid
Pas door het individuele moeder
schap ter diskussie te stellen,
kwam er voor mij een perspektief.
Kinderen opvoeden is een belang
rijke taak van (in hoofdzaak nog)
vrouwen. Het lijkt een .onmaat
schappelijke geïsoleerde, pri-
vê-aangelegenheid van vrouwen
(afgezonderd van elkaar, ieder
in een eigen gezin.)
Tegelijkertijd is het heel be
langrijk en dat wéét je ook.
Kinderen vormen de toekomst "Hoe
zij later in het leven staan
(bang, afhankelijk of vrij, zelf
bewust en zelfstandig) hangt
veel af van hoe ze opgevoed wor
den (door de school maar m.n.
hoe ze psychologisch gevormd
worden als klein kind). Als we
de maatschappij willen laten be
staan uit vrije mensen die het
leven aankunnen en samen voor
'n nieuw leven, een nieuwe maat
schappij kunnen staan; dan zul
len we de opvoeding, het moe-
