i kinderen alleen opvoeden gaaf niet moederschap en opvoeding moeten veranderen 11 OFWEL. i. is reëel, maar van krijgen op m’n eigen afhankelijk heid, m’n eigen zwakheden en be perktheden en daar samen met an dere vrouwen aan werken. Anders met mensen (zowel mannen als vrouwen) omgaan; opener, zelfstandiger, doelbewuster. Ak- tief zijn in de vrouwenbeweging. Daarbij had ik ook nog m'n werk. Maar hoe moest dat met de kinde ren?! Ik wilde niet dat zij de dupe werden van mijn eigen strijd (worsteling). Het leek 'n belan gentegenstelling te worden. Zij - Het dilemma waar ik mee zat, daar zitten veel vrouwen mee. De vrou wenbeweging kon daar ook niet echt antwoord op geven. En nog niet Binnen de vrouwenbeweging is het feit dat vrouwen kinderen krij gen, moeder zijn (met alles wat daaraan vast zit) altijd nogal dubbelzinnig benaderd. OFWEL je moest het "erbij doen"; je niet laten ringeloren door de patriachale ideologie die vrou wen bombardeert tot het moeder schap en ze opzadelt met schuld gevoelens (lees sommige artike len uit het "Moederboek" of nu ook de Amsterdamse vrouwenkrant over moederschap). Dit betekent in feite een behoorlijke ontken ning van vrouwen. Je hebt, zoals het nu ligt, de verantwoorde lijkheid voor de kinderen en je wilt iets voor ze betekenen. Je wordt schizofreen als je zelf je bevrijding als vrouw na streeft en tegelijkertijd je dochters ziet verpieteren. Het schuldgevoel wat dat oplevert dat schud je niet zo je af. Dat drukt je neer en maakt je verkrampt. ’n nieuwe tendens: Het moederschap wordt weer opgepoetst als iets wat typies vrouwelijk is, iets eigens en natuurlijks van vrouwen, iets wat vrouwen vanuit hun oergevoel kunnen (lees Adrien Rich. "Uit vrouwen geboren" Wat in allebei de richtingen niet ter diskussie staat, is het individuele, afgezonderde moe derschap zelf; is de vraag HOE je kinderen moet opvoeden en dat dat een vrouw thuis., los van de maatschappij en van an dere mensen, niet kan. of ik. Maar dat kon niet! Die meiden waren op mij aangewezen of ik nu wilde of niet. (Marie ke zat dan wel op het kinderdag verblijf, maar haar belangrijk ste plek bleef thuis). Ik had ze ook gewild! Tegelijkertijd had ik hun niets te bieden als ik niet aan mijn eigen bevrijding zou werken. Wat vrijer ook t.o.v. hun kon staan. Hoe kon ik hun opvoeden tot vrij- e vrouwen als ik dat voor me zelf stop zou moeten zetten! Als ik voor mezelf mijn eigen afhan kelijkheid van frans, hun vader, niet kon oplossen. Als ik zelf niet meer grip zou krijgen op mijn afgeknepenheid Pas door het individuele moeder schap ter diskussie te stellen, kwam er voor mij een perspektief. Kinderen opvoeden is een belang rijke taak van (in hoofdzaak nog) vrouwen. Het lijkt een .onmaat schappelijke geïsoleerde, pri- vê-aangelegenheid van vrouwen (afgezonderd van elkaar, ieder in een eigen gezin.) Tegelijkertijd is het heel be langrijk en dat wéét je ook. Kinderen vormen de toekomst "Hoe zij later in het leven staan (bang, afhankelijk of vrij, zelf bewust en zelfstandig) hangt veel af van hoe ze opgevoed wor den (door de school maar m.n. hoe ze psychologisch gevormd worden als klein kind). Als we de maatschappij willen laten be staan uit vrije mensen die het leven aankunnen en samen voor 'n nieuw leven, een nieuwe maat schappij kunnen staan; dan zul len we de opvoeding, het moe-

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Tilburg - Vrouwenkrant Tilburg | 1981 | | pagina 13