opgevoed tot wat we nu zijn
kinderen hebben veel aandacht
en liefde nodig
10
-
In het praten over deze vrouwen
problemen (en langzaam maar ze
ker ook over die van mannen) en
het analyseren daarvan, stoot
ten we steeds weer op het feit
uat hoe mannen en vrouwen nu zijn,
zich tot elkaar en andere verhou
den (ook op het werk!) alles te
maken heeft met hoe mensen opge
voed worden.
Hoe mannen nu zijn: vaak stoer,
onpersoonlijk, afgesloten, eng
rationeel en weinig gevoelsmatig,
emotioneel afhankelijk van vrou
wen, onzelfstandig eet. eet.
En hoe vrouwen nu zijn: vaak erg
gevoelsmatig, weinig rationeel
emotioneel afhankelijk van mannen:
voor beider rolgedrag wordt de
basis gelegd in de opvoeding.
Dit artikel zou nog veel langer
worden als ik op het hoe en wat
uitvoerig in zou gaan.
Nancy Chodor ow beschrijft in haar
boek "Waarom vrouwen moederen"
heel precies hoe in de opvoeding
in 'n gezinssituatie de grondslag
gelegd wordt voor dit rolgedrag
De problemen zijn dezelfde; de
vorm waarin ze zich manifeste
ren is bij de één zus en de an
der zo. We bekonkurreren elkaar
op het pantser waar achter we
onze onzekerheid, afgeknepenheid
angsten verbergen. De een is
stoer, afzetterig, scherp. De
ander is lievig, zacht en duf.
Door over deze dingen te praten
met elkaar moeten we daarin ver
der komen; over hoe we met el
kaar omgaan, met mannen: wat we
moeilijk vinden bij hen, waarop
we kritiek moeten leveren, waar
in we hun niet begrijpen.
Kinderen zijn kleine zelfstandi
ge individuutjes die tegelijker
tijd behoorlijk afhankelijk zijn
van de mensen door wie ze opge
voed worden en de situatie waar
in ze m.n. de eerste jaren van
hun leven opgroeien.
Ze hebben veel gerichte aandacht,
liefde en warmte, veel geduld
en begrip nodig. Door het kon-
takt met de mensen (kinderen én
volwassenen) om hun heen ontwik
kelen ze zich.
Daarin leren ze zichzelf en an-
hoe mensen met el-
deren kennen;
kaar omgaan.
De vrijheid en bewustheid waar
mee dat gebeurt is mede bepalend
voor hoe het kind later als het
groot is met mensen (en met kon-
flikten en problemen die dat met
zich meebrangt) omgaat.
Hoe het later op school en op
het werk zich opstelt (bang, af
gesloten, slaafs óf vrijmoedig
zelfbewust en met vertrouwen in
mensen
Kinderen hebben de volwassenen
als voorbeeld; ze identificeren
zich ermee. Ze houden van hun,
ze willen graag de liefde en ge
negenheid van de volwassenen.
Als ze die niet krijgen (omdat
de volwassene om welke 'reden niet
in staat is om die te geven),
maar afwerkt, betuttelt, overbe
schermt, korthoudt of juist te
vrij gelaten wordt; dan voelen
ze dat als onverschilligheid,
als afstand.
Ze worden verkrampt, gaan op een
dwangmatige manier aandacht op
eisen, gaan zich verzetten, slui
ten zich af, doen vaak alleen
nog maar dingen op bevel of via
beloftes.
Dat wilde ik voor mijn twee doch
ters (Anna en Marieke) niet. Ik
wilde dat ze het zo goed mogelijk
zouden hebben, beter als ik, vrii-
er (zoals alle ouders dat willen!)
Ik zelf wilde bezig zijn met m’n
eigen bevrijding; meer begrip
