I
32
het verhoor
de protest-demonstratie
Hij bleek achteraf niet de beroerdste te zijn en had ook niet meege-
L
daan aan de ME-charges bij het Binnenhof. Evenmin was hij tegenstan
der van abortus. Hij wilde zelfs wel koffie voor ons halen, maar had
daartoe geen bevoegdheid van zijn meerderen.
Herhaaldelijk kwamen hogere politie-funktionarissen een kijkje ne
men in het hok. Wij verzochten dan elke keer een advokaat te mogen
bellen, maar dit verzoek werd niet ingewilligd. Eerst zouden we voor
geleid moeten worden voor een verhoor en verder kregen we te horen,
dat we zes uur konden worden vastgehouden en pas dan hulp van een
advokaat konden inroepen.
Aangezien ik de hele gang van zaken zo vernederend vond, weigerde
ik in eerste instantie een verklaring af te leggen. Daarop werd ik
voorgeleid bij een hulpofficier van justitie, die aan het einde van
de gang in de kelder achter een tafeltje zat. Het was een chic ge-
kleedde vrouw, die met trillende vingers een Belinda-sigaret zat te
roken. Ze gaf me te kennen, dat ik gearresteerd was, omdat ik geen
gehoor zou hebben gegeven aan een politiebevel om me te verwijderen.
Ik vertelde haar dat er helemaal geen bevel gegeven was en al zou dat
wel zijn gegeven, dan nóg werd door de ME de kans niet gegevenom
weg te komen, omdat ze wegvluchtende vrouwen achtervolgden, vastgre
pen en naar overvalwagens sleepten. Haar handen trilden nog meer toen
ik vertelde op welke manier de ME.'ers tekeer waren gegaan. Ik had dan
weliswaar recht op een advokaat, "maar wij hebben niet de verplich
ting om u dat toe te staan", was haar verweer. "Dan leef ik dus in
een politie-staatwaar elk recht ophoudt, zodra je vastgegrepen en
opgesloten wordt?" We kregen een hele diskussie en het slot van het
liedje was, dat ik gedwongen werd aan het verhoor mee te werken, om
dat ik anders zes uur lang zou worden opgesloten.
Door een agent in burger werd ik een klein kametje binnengeleid,
waar een andere agent zat te wachten achter een type-machine om de
verklaring op te nemen. Daarna moest ik weer terug naar de vrouwen
in schacht I. Rond kwart voor een werden de eerste namen opgeroepen
van vrouwen, die in vrijheid werden gesteld. Ik kon ook gaan. Vóór
mij bleken er uit andere schachten ook al zes vrouwen vrijgelaten te
zijn. In totaal waren er 52 mensen gearresteerd, waarvan het meren
deel vrouwen.
Buitengekomen stond een klein groepje vrouwen voor de ingang van
het politie-burote wachten om ons op te vangen. Ze vertelden, dat
er m de tussentijd een protest-demonstratie was geweest van alle
vrouwen, die spontaan van het Binnenhof naar het politie-buro wanen
We werden_naar een kelder gebracht, waar we plaats moesten nemen
in schacht 1, een rechthoekig hok met kale muren en zonder ramen.
Voor de deur werd de wacht gehouden door vier agenten en in het hok
kwam ook een agent zitten om ons te bewaken. Als we naar het toilet
moesten ging een agente mee. Ruim drie uur zaten we te wachten, voor
dat de eerste vrouw werd opgeroepen voor een verhoor. Ondertussen
galmden de stemmen door de gangen van zingende vrouwen in andere
schachten: "Vrouwen, kom in verzet
Tegen de nieuwe abortus-wet
Laat je niet verlakken
Door die rechtse zakken
Wij zongen mee en klopten op de muur. Het kloppen werd van de andere
kant beantwoord op het ritme: 'Abortus vrij, dat eisen wij.'
Ook probeerden we een diskussie aan te gaan met de agent in het hok.
