30
■I
I
de arrestatie
Efl
IT
J
rli
om de drie centrale eisen:
- Abortus uit het Wetboek van Strafrecht
- Abortus in het ziekenfondspakket
- De vrouw beslist.
In het CDA/VVD-wetsvoorsteldat op 28 april in de Eerste Kamer
lag, blijft abortus in het Wetboek van Strafrecht, zodat artsen nog
steeds kans lopen om gestraft te worden bij overtreding. Ministers
kunnen via Algemene Maatregelen van Bestuur regels gaan vaststellen
voor de praktijk. Een vrouw, die het besluit tot zwangerschapsonder
breking heeft genomen, moet weer naar huis gestuurd worden om er nog
eens vijf dagen over na te denken. Voor vrouwen die vanuit het bui
tenland naar Nederland komen betekent it, dat alleen zij die het fi
nancieel kunnen veroorloven om hier een vijf-daagse vakantie te hou
den nog voor een eventuele abortus in aanmerking kunnen komen.
Kortom: Een zeer slechte en betuttelende wet. En ook zeer verdacht.
Want het opvallende aan de politici, die deze wet verdedigen met
argumenten zoals 'bescherming van het ongeboren leven', is, dat ze
klaarblijkelijk minder boodschap hebben aan het geboren .leven. Het
zijn immers dezelfde politici, die ons met de gevaren van kernener
gie willen opzadelen en die ons met hun oorlogstaal en kruisraket
ten regelrecht een atoomoorlog in willen jagen. Opperste huichelarij
dus, waarmee ze in feite wilden verbloemen, dat de wet enkel gericht
is op staatskontrole over vrouwenlichamen.
Daarom ging ik dus protesteren in Den Haag. Maar het wetsvoorstel is
er toch doorgekomen en ik ging met bulten op mijn hoofd en blauwe
plekken naar huis.
Nadat de tilburgse buschaufeur ons rond 9 uur in Den Haag had afge
zet, wandelden we rustig naar een van de toegangspoorten tot het Bin
nenhof. We zagen nog juist een aantal overvalwagens vol gearresteer
de vrouwen wegrijden en hoorden dat vrouwen luk raak waren opgepakt.
Een groot aantal vrouwen stond gearmd voor de poort, riepen leuzes
als 'Abortus vrij, dat eisen wij!' en zongen 'liederen. Marjan en ik
liepen erheen en hoorden dat de poort gesloten was. We konden niet
het Binnenhof op. Nog geen 5 minuten later reden een aantal jeeps
vande marechaussee recht op deze groep vrouwen in en dreef ze in een
hoek over de geparkeerde auto's heen. We konden geen kant meer uit.
Een groep ME'ers, gewapend met knuppels stormde vervolgens op de bij
eengedreven vrouwen af en begon er wellustig in de wilde weg op los
te slaan. Marjan zette het op een rennen en vluchtte met enkele an
deren een doodlopend zijstraatje in. Ik zag hoe zij door met stokken
zwiepende ME'ers achterna gezeten werden, die hen op het achterwerk
sloegen, alsof ze vee aan het opdrijven waren. Ik stond even in ver
twijfeling welke kant ik uit moest vluchten, waarop een aantal ME'ers
uit alle kracht hun stokslagen op mij neer lieten komen.
Tussen de geparkeerde auto's door probeerde ik vervolgens een vlucht
weg te vinden en voelde ondertussen de stokslagen op mijn hoofd en
rug. Onderwijl werd ik door verschillende ME'ers nog geduwd en ge
stompt. 'Blijf van mijn lijf', beet ik er eentje toe, maar probeerde
me verder te beheersen. Kans om weg te komen kreeg ik echter niet,
aangezien ik plotseling werd vastgegrepen door een stuk of drie ME'
ersdie me op hardhandige wijze naar een overvalbus sleurden. Daar
werd ik behendig beetgepakt bij mijn bovenarmen door twee vrouwelij
ke ME'ers, die bij de deuropening in de bus zaten en mij naar binnen
trokken en op de bank kwakten. Daar zat ik dan. Totaal verbouwereerd
keek ik naar de andere gearresteerde vrouwen, die al in de bus zaten.
Er werden nog een aantal vrouwen naar binnengegooid of -getrokken en
tot slot nog een jongen, die met een jongerenblad had staan te kol-
porteren
5
I
I
