28
DE ABORTUSSTRIJD MOET DUS DOORGAAN
waarom protesteren tegen dit abortus-wetsontwerp?
zo
Klaar
JVe vertellen elkaar wat
meegemaakt hebbenwe
onze kwaadheid eruit,
kijken om ons
voor een
met ME
lopen we
Den Haag.
we
schreeuwen
we zwijgen
heen en zijn bang
volgende konfrontatie
en politie. Urenlang
zo, demonstrerenddoor
M.E.
en mo-
op te
van deze ervaring.
Om twee uur zitten we eindelijk
moe en veilig bij elkaar in de
gymzaal van een buurthuisWat
gaan we nu doen?is de vraag.
Verder demonstreren bij het Bin
nenhof? Nog voordat hier duide
lijkheid over is, besluiten wij
om terug te gaan naar Tilburg.
Ik heb moeite om weg te gaan,
zou tot het eind willen
blijven, maar wil ook niet zon
der de andere tilburgse vrou
wen zijn.
We nemen de tram. De grootste
spanning valt wat van ons af,
we kunnen weer lachen.
Pas in de bus op de terugweg
naar Tilburg breken bij mij
de eerste tranen los.
Nog dagen daarna begin ik bij
't minste of geringste te. hui
len en pas een week later kan
ik dit stuk schrijven.
Op 28 april 's morgens om 7 uur stap ik met ongeveer 30 andere
tilburgse vrouwen op de bus naar Den Haag. Doel van de reis: Protest
uiten tegen het abortus—wetsvoorsteldat op die dag in de Eerste
Kamer behandeld gaat worden.
Rond 9 uur zet de buschauffeur ons af in de buurt van het Binnenhof.
Een kwartier later word ik door een groep ME’ers in een overvalbus
gesmeten. Als de bus vol is met gearresteerde vrouwen worden we ver
volgens als een groepje misdadigsters afgevoerd naar het hoofdburo
van de politie in Den Haag.
Hieronder wil ik enkele aspekten belichten
Wat ons in Den Haag op 28 april
j.l. is gebeurdheeft mij beur
telings bang, machteloos en kwaad
doen voelen. Maar de strijd om
mijn rechten en die van alle
vrouwen op te eisen, zal ik daar
om beslist niet opgeven. Integen
deel. Bij de internationale abor
tusdag in Maastricht 16 mei ben
ik er weer bij
Onze kracht ligt in ons vertrou
wen in het zelfbeschikkingsrecht
van vrouwen, in onze eensgezind
heid en in onze massale opkomst
op demonstraties
Ik hoop dat, door wat in Den Haag
gebeurd is, vrouwen niet terug
schrikken om te blijven demon
streren voor onze rechten.
Een vrouw heb ik horen zeggen:
"Natuurlijk ben ik erbij, want
met hoe meer vrouwen we zijn,
des te minder kans hebben we
dat er weer iets der gel ij ks als
in Den Haag gebeurt.
Mijn angst voor een nieuwe kon
frontatie met politie en
is groot, maar mijn wil
tivatie om mijn rechten
eisen is veel groter.
Hopelijk gaat dat jullie ook
Een van de methodes om vrouwen te onderdrukken is hen het recht te
ontnemen om over haar eigen lichaam en seksualiteit te beschikken
Wetten, die uitoefening van dit zelfbeschikkingsrecht rangschikken
in ae strafrechtelijke sfeer, in de sfeer van de kriminaliteitzijn
daarom ook wetten, die door vrouwen met alle kracht bestreden moeten
worden
