27
wuif
ze
op het Binnen-
erop
meer
zijn met
me aan om
Ik kijk
de poort uit om
Anderen houden me
meer te-
Even houden
zeer snel
zijn op het
voor de poort staan. "Ga het Bin
nenhof op, want daar zijn te wei
nig vrouwen"wordt er geroepen.
De sfeer is gespannen en angstig.
Met een stel slaan we de armen
ineen en beginnen te zingen.
"Laten we bij elkaar blijven".
Ik trommel erop los, totdat...
Onder de poort zie ik een stel
vrouwen op de grond liggen, een
M.E-er slaat er op los. Ik erop
af, vergeet dat we bij elkaar
zouden blijven. Duw die zak weg.
Ben niet eens verbaasd dat ie
ook gaat. Help die vrouwen over
eind.
Marjo'. uit Utrecht,
we elkaar vast. Maar
weer verder, want
Binnenhof bezig.
-Opeens sta ik dus
hof en trommel erop los.
"M.E. terugtrekken"hoor ik.
Naar één, die nog wil doorgaan
schreeuw ik: "Zak, je moet terug!"
Alsof we met een spel bezig zijn.
De werkelijkheid van dit "spel"
dringt pas dagen later volledig
tot me door.
Andere vrouwen sporen
te blijven trommelen,
om me heen en denk; "waar zijn
alle anderen uit Tilburg? Ik zie
ze niet meer
M.E.-ers springen uit een busje
en staan in paraatheid voor ons.
't Lijkt of ik televisie zit te
kijken, dit gebeurt niet voor
mijn neus. Dit overkomt mij niet.
Ik kom hier alleen om tegen die
klote abortuswet te demonstreren.
Ik trommel door.
Ze slaan! Ze doen het echt!
Ze slaan ons uit elkaar!
Ik wi1 terug
ze te zoeken,
tegen."Je kan nu niet
rugM.E. staat daar
Ne slaan de armen ineen en be
ginnen te zingen en te roepen.
Ik ben blij dat ik onder vrou
wen ben. Ne zijn allemaal bang,
kwaad en solidair met elkaar.
Ne versperren nog enkele Kamer
leden de toegang tot het Binnen
hof. M.E. en politie houden zich
koest, d.w.z. voor zover ik kan
zien. Later hoorde ik hoe ver
schrikkelijk ze met hun knuppels
te keer zijn gegaan nog ver bui
ten het Binnenhof.
Ik zie geen vrouwen meer voor de
poort staan. Ne zijn met een te
kleine groep op het Binnenhof.
Ik begin het benauwd te krijgen.
Nat gebeurt er met ons? Slaan
ze dadelijk ons hier in elkaar
zonder dat iemand het ziet? Ik*
voel me opgesloten en bang. Zo
vergaat het meer vrouwen.
Een politieman waarschuwt ons,
dat als we niet snel het Binnen
hof verlaten, dan...
Bang kijken we om ons heen. Ne
zijn met te weinig. Ne beginnen
naar een andere uitgang te ren
nen. Knuppelende politiemannen
zetten zich achter ons aan. Som
mige vrouwen vallen.
Eindelijk- de uitgangVrouwen!
Ik blijf net buiten de uitgang
staan. Is iedereen eruit?
Een oudere vrouw laat zich door
politiemannen het Binnenhof uit
duwen, terwijl ze blijft roepen:
"Ik ben een staatsburger net als
jij en heb het recht hier te
staan!" Iedereen is eruit, ge
lukkig. Ik voel me angstigkwaad
maar ook bevrijd.
Ik begin weer te trommelen in
de hoop dat de andere vrouwen
uit Tilburg me zullen horen. Ik
word gehoordBlij vallen we
elkaar in de armen. Dan zie ik
dat mijn vriendin een dik ge
zicht heeft. Ze hebben haar ge
slagen! De klootzakkenMijn
blijdschap om ons weerzien ver
andert in enorme kwaadheid. Ik
wil terug om ze in mekaar te
slaan, die vuile sadistenvrou
wenhaters, seksisten. Ik voel
me machteloosNat kan ik, wat
kunnen wij hier tegen beginnen??
