■■■■■■■■■■■■■■■■■■I
24
gp
t
Zelf schrijft ze in haar boek "Vrouwen en fascisme": "Het probleem
dat vrouwen beïnvloed zijn door het fascisme, of er bepaalde ver
langens in geïnvesteerd hebben, is onuitgezocht gebleven, taboe
zelfs. Als je de ladingen boekwerken van ’rechts’ leest over de
fascistische ideologen dan zie je steeds weer hoe de vrouw voor de
dienstdoende tiran de draad van Ariadne vormde in het immense
ideologische labyrint van de nazistische en fascistische maatschap
pij. "(m.a.w. de vrouw werd in deze boeken misbruikt ter ondersteun
ing van het fascistisch denken, zonder dat ze daar zelf van bewust
was"Zinnetjes waarin vrouwen en diktatuur met elkaar in verband
gebracht worden via eenzelfde onderdrukkingsmechanismestaan in
mijn herinnering gegrift. De onpeilbare afgrond van het fascisme
juist in zijn vrouwelijke dimensie dient onderzocht te worden."
Ik deel dit standpunt dat Maria Macciocchi inneemt en zie het
Maria Macciocchi, een politiek aktieve Italiaanse vrouw, die een
direkte konfrontatie heeft gekend met het fascisme, is een van de
eerste wetenschapstersdie de fascistische periode is gaan onder
zoeken vanuit het gezichtspunt van de vrouw.
Zij stelt haar zelf voor het raadsel hoe vrouwen hun stem hebben
kunnen geven aan het europese fascisme. Waarom en hoe hebben
vrouwen vol overgave kunnen gehoorzamen aan degenen, die slaafse
onderwerping van haar vroegen?
wakker heeft geschud, wantrouwig, kwaad, bedroefd, opstandig,
strijdbaar, en nog een heleboel meer heeft gemaakt.
Waarom? zu1 je misschien vragen.' De oorlog is toch voorbij en het
fascisme 'en nazisme behoren immers tot het verleden? Het heeft
toch niets met jou, nu, te maken?
Dat lijkt maar zo, het is volgens mij een illusie te denken dat
wat vrouwen toen is overkomen, ons niet zou kunnen gebeuren.
Het heeft voor mij alles met ons, vrouwen, nu te maken.
Het fascisme vond zijn voedingsbodem in een ekonomische krisis-
periode van de kapitalistische, patriarchale maatschappij, die
heel slim het sekseverschil wist uit te buiten.
In zo'n zelfde maatschappij leven ook wij in 1981. We hebben te
maken met sociale krachten, die kost wat kost de bestaande maat
schappelijke verhoudingen proberen te handhaven. Het gezin is
nog steeds hoeksteen van de samenleving. Er is 10 jaar abortus-
strijd nodig en nog wordt er een wet aangenomen, waarmee veel
vrouwen het radikaal oneens zijn. Daarom worden ze waarschijnlijk
ook in elkaar geslagen op het Binnenhof door de M.E.
De wet op het omgangsrecht, die enkel de rechten van de man en
de plichten van de vrouw formuleert, wordt bijna geruisloos door
de Kamer gejaagd. De vraag wat die wet voor de rechten van de
moeder van dat kind betekent, is nauwelijks hoorbaar.
De Volksunie van Glimmerveen, die verkondigt dat racisme normaal
is, is te vinden op de Brabantse verkiezingslijsten voor de
2e Kamer. I.v.m. 26 mei is de vraag welke 'linkse' partij op
dit moment de belangen van vrouwen werkelijk politiek weet te
vertalen, geen onnozele.
Dit zijn zo de eerste gedachten, die me te binnen schieten als ik
denk aan de uiterlijke verschijning van het "fascisme nu".
Echter het fascisme kent niet alleen een buitenkant, maar ook een
binnenkant: de fascistoïde moraal van zelfopoffering, geen sexu-
eel zelfbeschikkingsrecht, gehoorzaamheid, en de vreugde om te
lijden, zit ook in onszelf. Bij veel vrouwen is die moraal door
een voortreffelijke, vaak "christelijke" opvoeding verinnerlijkt.
