lREDAcTJONEeL
1
-
I
Pas op pag. 7 een verslag in
de Volkskrant. De Tilburgse
Koerier, die de aankondiging
van het baanlozencentrum niet
plaatst, en een lang artikel
over de staking inkort. Over
het Nieuwsblad hebben we dit
keer weinig te klagen, dat
viel neel erg mee.
Aan andere akties wordt soms
ook niet veel aandacht be
steed. Maar als het om een
vrouwenaktie gaat, dan is het
helemaal erg.
Maar goed, misschien moet je
dat ook niet verwachten. Vrou
wen hoef je immers nooit
serieus te nemen. Dus ook niet
als ze aktie voeren. Laat ze
maar. Ze zijn er zoet mee. Wij
staan hier boven. Een vrouwen
aktie, puf. Zonder mannelijke
begeleiding, kunnen vrouwen
toch niets. Dat spreekt uit de
kommentaren Daarom is het alleen
al belangrijk dat wij onze eigen
kanalen ontwikkelen. Om daarin
te laten zien, dat vrouwen sterk
zijn en wat er werkelijk gebeurde
in Tilburg.
Ons eerste idee was om er een
vlugschrift van te maken en geen
echte vrouwenkrant^ We verdeel
den taken onder elkaar. Contact
opnemen met de bibliotheek, het
baanlozencentrum, het Elisabeth-
ziekenhuis, zomaar een staakster,
iemand van de fanfare enz. enz.
Toen we voor de volgende ver
gadering bij elkaar kwamen, ble
ken we ontzettend veel copy ge
kregen te hebben. Veel vrouwen
hadden blijkbaar de behoefte om
erover te schrijven. We gingen
met zijn allen aan het lezen.
Toen we daarmee klaar waren,
kwam er ontzettend veel op ons
af. Over agressie van buiten,
enthousiame van vrouwen zelf,
problemen met de aktie zelf.
We werden ontzettend enthousiast.
Ieder van ons haalde er dingen
uit, die we herkenden van ons
zelf. Maar we raden niemand aan
om zoals wij het in een record
tempo achter elkaar te lezen,
want dan is het moeilijk om te
verwerken. Het ene moment schiet
je in de lach, het andere moment
Op het vrouwenfeest op 30 maart
ontstond bij ons het idee om een
extra vrouwenkrant over de sta
king uit te brengen. Eerst een
korte aarzeling (het is zoveel
extra werk), daarna enthousiasme.
Het leek ons een goed idee om
vrouwen aan het woord te laten
over wat er precies die dag ge
beurde, hoe ze het ervaren had
den en wat er met henzelf ge
beurde
Het stakingskommitee beloofde al
direkt om voor ons een verslag
te schrijven.
Wij werden vooral enthousiast
omdat we ons altijd rot zitten
te ergeren als we de reakties
van de gewone pers nagaan op
vrouwenaktiesZo ook bij de
vrouwenstaking
Het begint al bij de aankon
diging. Dat gebeurt op de manier
van: Die feministen hebben ook
weer wat verzonnen, een vrouwen
staking. Dat lukt toch nooit.
Zo iets kan toch niet. Waar halen
ze dat soort rare ideeën vandaan.
Waarmee ze de aktie al van te
voren belachelijk maken. Zo
tussen neus en lippen wordt ver
meld waar het om gaat. Maar
echte aandacht over de 12jaar du
rende abortusstrijdof over
het omgangsrecht, of over de
bezuinigingen, hó maar.
En als dan de aktie achter de
rug is, en de feiten voor zich
spreken. Het kommentaarop het
journaal van 20.00 u.: "Het
leek overal in het land meer op
geanimeerde demonstraties, dan
op een staking." Alsof je
alleen aktie mag voeren met
doodgravers gezichten. Geen
woord over het feit, dat toch
wel erg veel vrouwen op straat
waren overal in het land. Dat
dus erg veel vrouwen zich kwaad
maken over de abortuswet, de
omgangsregelingen, de bezuini
gingen en nog heel wat andere
zaken, waar we ons kwaad over
kunnen maken.
Het komt niet over als een echte
staking. Dus hoef je het ook
niet serieus te nemen. Wij,
mannen voeren pas echte akties.
