28
TERUGGEKEKEN OF DE VROUWENSTAKTNGS DAG
HOE VERDER?
\A
in
ge-
voel en
die dag
avond van de
besluit met:
Ik voel me daar goed bij en daarom
te beginnen met wat ik zelf zo
moeilijk en pijnlijk heb gevonden
op de vrouwenstakingsdag
"Kwaad was ik, omdat mannen toe
gelaten worden bij de demonstratie
Voor mij staat als een paal boven
waterof:als een vrouw in de
vrouwenbewegingdat we onze strijd
autonoom moeten voeren Ik wil nu
niet ingaan op de redenen voor
Dertig maart negentienhonderd een-
entachtig vrouwenstakingsdag-een
historiese dag in de geschiedenis
van de vrouwenbewegingeen histo-
riese dag in het leven van veel
vrouwenEen historiese dag in mijn
leven. Er kan niet genoeg over ge
praat en geschreven worden. Zo
dachten waarschijnlijk ook de vrou
wen, die deze dag hier in Tilburg
georganiseerd hebben; zij schreven
een uitgebreid en prima verslag
van deze dag, wat je elders in
deze krant hebt kunnen lezen. En
■zij organiseerden woensdagavond 8
april een nabespreking van deze
vrouwenstakingsdag in het KWJ-
gebouw. Daarover dit stuk.
Met ongeveer 15 vrouwen zitten
rond de tafelIk zie vrouwen
die er moe uitzien, (hoe kan het
ook anders‘maar ook met rust in
de ogen om terug te kijken naar
die belangrijke dag, die alweer an
derhalve week in onze herinnering
leeft, en tevens als de dag van
gisteren
Heel terecht vragen de 'organisatie
vrouwen’ om ook of vooral de goede
dingen van die dag te vertellen
Ik stel voor om daarmee te begin
nen
Er worden goede dingen gezegd over
de organisatie van de dagover de
grote opkomst van vrouwenover zo
veel nieuwe gezichten, over sfeer
in de demonstratie en tijdens het
feest 's avonds. Positieve reakties
van andere vrouwen worden doorge
geven
We beleven de dag opnieuw
opnieuw de vrouwkracht van
Ik stel die vraag de
nabespreking weer en
'laten we toch op onze eigen kracht
vertouwen, vrouwen!'
Iedereen luistertterwijl ik,
onopgemerkt bibberend, mijn verhaal
vertel. Het is eruit, Maar nu de re
akties"Ik vind dat je ge
lijk hebt'; zegt een vrouw. Een
paar anderen knikken
Voor iedereen is het duidelijk dat
we geen muzikale ondersteuning van
mannen meer nodig hebben omdat
we dat zelf kunnen.
En wat betreft het vertrouwen
onze eigen vrouwkracht zegt een
vrouw:"Ik denk dat veel vrouwen
die kracht wel gevoeld zullen heb
ben op de stakingsdag en van daaruit
misschien meer vertrouwen daarin
gekregen hebben".
Haar is het in ieder geval
gaan, hoor ik.
En dat hoor ik bij meer vrouwen.
We praten er nog even over, dat je
èn de ervaring moet hebben gehad
dat we het alleen met vrouwen kunnen
èn dat je de argumenten moet we
ten waarom alleen met vrouwen.
Ik voel mij na deze diskussie
mijn principe. Daarvoor wil ik ver
wijzen naar het stuk van Mies je
Andrie in deze krant. Behalve kwaad,
voelde ik me die dag -waarop ook
ik me ^verheugd had- buitengesloten
door de meeste vrouwenmet wie ik
gehoopt had samen sterk te kunnen
zijn.Ik voelde me voor een on
eigenlijke keuze geplaatst: of mee
lopen met mannen of niet meelopen
met vrouwen. Da's voor mij geen
keuze. In't ene geval voel in me
voor gek lopen en in 't andere geval
kan ik min of meer in m'n eentje
blijven zitten op de algemene
vrouwen stak insdag
Op dit laatste is het uitgedraaid,
waar ik me hoogst ongelukkig bij heb
gevoeld, zoals je begrijpt.
Waarom vertouwen vrouwen nog zo
weinig op haar eigen kracht? vroeg
ik me die dag af.
we
zo
1
