1
I
10
wat galmde dat lekker!
matiese schuifdeuren door naar binnen:
Ook de akoestiek van het viadukt werd ontdekt: i -
Bij de Sociale Dienst klonk de volgende verklaring tussen de auto-
-Vrouwen in de RWW en de bijstand worden steeds gekontroleerd of
zij tóch niet een vriend of vriendin hebben, die hen kan onderhouden.
Deze kontrole willen wij niet. Wij willen zelf uitmaken hou wij le
ven
-Door het begrip ekonomiese eenheid te gebruiken zullen binnenkort
duizenden vrouwen haar WWV- en WAO-uitkering verliezen, terwijl zij
hier al jaren voor betaald hebben. Wij hebben recht op een zelfstan
dige uitkering."
Wie moeten er weer op de kleintjes letten? VROUWEN
Werken jullie ook zo graag voor niks? NEE
Weten jullie ook niet meer hoe je met je geld moet
'rondkomen? NEE
Bepalen jullie ook graag zelf hoeveel kinderen jullie
willen hebben? JA
Wie moeten er dus weer op de kleintjes letten?
VROUWEN’. WIE? VROUWEN!’
Bij de Heuvel staken we voor de derde keer tergend langzaam over.
De binnenstad heeft dus wel geweten dat we er waren. Via een gedeelte
van de befaamde Tilburgse Fietsroute trokken we verder naar het
Elisabeth-ziekenhuisIn het voorbijgaan passeerden we de Krisj Krasj
Kresj, waar solidaire mannen vandaag op de kleintjes letten.
De puf is er uit, maar de jel blijft klinken.
Voor het ziekenhuis betuigden we allereerst steun aan een aantal
solidaire vrouwen die 's morgens een werkonderbreking hadden gehouden.
Vervolgens werd de volgende verklaring voorgelezen:
"we staan hier voor het Elisabeth-ziekenhuis. Een plek waar van
oudsher voornamelijk vrouwen werkten. Nu echter de lonen hier opge
trokken zijn, hebben mannen de verpleging ontdekt. Vrouwen worden
hier steeds meer uit d-e hogere funkties gezet. Funkties die nu door
mannen ingenomen worden.
Door bezuinigingen met name in de verzorgende sektor verliezen veel
vrouwen haar werk.
Door deze bezuinigingen is er een enorm tekort aan personeel, zodat
de leerlingen slecht begeleid worden en te veel verantwoording moeten
dragen
Door deze bezuinigingen worden patiënten eerder naar huis gestuurd,
wat inhoudt dat uiteindelijk weer de vrouwen voor de verdere opvang
kunnen zorgen."
Achteraan was de verklaring niet te verstaan, maar de jel kende
iedereen, dus ieder wist wat zij op gezette tijden moest schreeuwen:
twee keer NEE, een keer JA, gevolgd door drie keer VROUWEN.
Aldus schreeuwend gingen we voor de tweede keer het viadukt uitpro
beren. En voor de tweede keer legden we het verkeer op het kruis
punt plat.
Bij de AMRO-bank, ons volgende agendapunt, moesten wij ons op de
stoep opstellen. Met de megafoon trachtten we de vroiïwen binnen te
bereiken, en ze op te roepen met ons mee te doen. We hadden weinig
sukses. Er werd wat wezenloos naar ons gekeken.
"-Er is een gigantiese werkloosheid onder vrouwen. Zij stijgt twee
keer zo hard als die van mannen. Toch krijgen getrouwde vrouwen
slechts een half jaar een uitkering.
