5
cX6)(n@^ ^or^eycxsjiney3
en
Mijn eerste vrouwenblad (Opzij)
las ik ongeveer zes jaar gele
den. In die tijd werkte ik bij
een boekhandel in Utrecht samen
met drie mannelijke collega's.
Ik werd me beetje bij beetje
bewust van scheve man- vrouw
verhoudingen. Op mijn werk
werd ik als enige vrouw be
schouwd als 'de koffiedame'
niet meer thuis wonend zag ik
duidelijker de traditionele
rolpatronendie mijn vader
moeder typeerde etc.
dere subsidie-rege1ingen bij
de gemeentewaar op dit mo
ment aan gewerkt wordt; of
over problemen bij dè Open
School, die dit jaar afge
bouwd moet worden enz. Ik zou
zelf over dat soort dingen
meer willen weten.
En bovendien denk ik dat het
daardoor mogelijk zou kunnen
worden dat alle groepen en
individuele vrouwepi wat min
der geiso leerd zouden kunnen
zijn, dat er meer onderling
tot stand zou kunnen
en misschien ook meer
Langzaamaan doorzag ik beter
in hoeverre gebeurtenissenbe
staande situaties indruisten
tegen mijn gevoel van eigen
waarde
Na de boekhandel periode ben
ik in Tilburg gaan wonen en
studeren, nu vier jaar gele
den, met een tussenpoze van
één jaar stage in Den Haag.
In die beginperiode in Tilburg
leek mij het vrouwenkafee wel
een mogelijkheid om kontakten
te leggen, en er alléén eens
'uit' te kunnen. De drempel
daarheen was echter te hoog.
Ik was onzeker over wat me
daar te wachten stond, en ook
wat ik daar zelf wilde doen
is me achteraf vrij vaag.
De vrouwenkrant heb ik in
die tijd een aantal keren ge
kocht maar die nodigde mij
kontakt
komen
samenwerking. Maar dat zijn,
denk ik, mijn toekomstfanta
sieën over een brederele
vendige vrouwenbeweging. Het
belangrijkste voor mijzelf is
dat ik meer zou willen horen
over tilburgse vrouwengroepe
ringen, en dat dat ook voor
mij een stimulans zou zijn om
aktief met nieuwe dingen be
zig te gaan.
niet uit om de stap naar het
vrouwenka fee te waten. Ik
had het nodig heel concreet
voor ogen te hebben wat ik
daar kon doen
Ik heb in mijn stageperiode
in Den Haag de .stap naar het
vrouwenhuis wel gemaakt,
weliswaar met twee vriendinnen
want in mijn eentje vond ik
het nog maar niks. We hebben
ons daar ingeschreven voor
een assertiviteitstraining
voor vrouwen, door vrouwen
en dat heeft me enorm goed ge
daan. Ik heb wat aan mezelf
kunnen werken door de train
ing, die aangeboden werd, en
raakte daardoor ook een beetje
vertrouwd met 'de vrouwen
beweging
Nu bijna een half jaar terug
in Tilburg kreeg ik een pa
piertje in handen: redaktie-
leden vrouwenkrant gevraagd'.
Bij die eerste bijeenkomst
ben ik dus ook geweest met
als voorlopig resultaat een
eerste kennismaking met het
vrouwennafee andere en
thousiastelingen, en dit
schrijven
We besloten elk iets weer te
geven over het wel of niet
persoonlijk belangrijk vinden
van uitkomen van de vrouwen
krant. Ik wilde eerst iets
