VERHAAL
I
15
van
dat wij
bij de gemeente hebben in
gezien, blijven er in de
Sasse van IJsselstraat twee
kleine ruimtes over, omdat de
sportvereniging de overige
ruimtes gebruikt. We zijn het
er woensdag over eens gewor
den dat we die twee ruimtes
in ieder geval moeten be
zetten (als kantoorruimte).
We hebben alle vrouwen nodig’
Op 25 maart om 20.30 uur zul
len we ons verder gaan inzet
ten in het zoeken naar moge
lijkheden
De gemeente hoort nog van ons'.
Maar we laten het er niet bij
zitten. Samen met het advoka-
tenkollektief zijn we bezig
met het uitzoeken hoe onze po
sitie nu juridies in elkaar
zit
Woensdagavond 18 maart is op
de ledenvergadering van het
Vrouwenkafee besloten dat het
Vrouwenkafee in ieder geval
open moet blijven. Waar? daar
gaan we 25 maart weer met z'n
allen over verder denken, op
grond van de dan aanwezige
informatie
Volgens het huurkontrakt
de sportvereniging,
het volgend en weer het volgende
een kleintje bij gekomen was.
Maar daarom niet getreurd want
de pappies goed bekend met
spreekwoorden*hadden al gauw
de plaat gepoetstZo kwamen
ze elkaar in het plaatselijk
café tegen en wat geschiedue
er werd een vreemde weddenschap
afgesloten, je kent dat wel,
mannen onder elkaar hè, mijn
dochter zal eerder getrouwd
zijn dan de jouwe. Hier verwed
ik mijn bakkerij om en ik mijn
tuinderijVoorlopig konden ze
nog rustig slapen want hoewel
uit beide gezinnen er al ver
schillende kinderen getrouwd
waren bleven de oudste maar
thuis hangenNiet dat ze nooit
uitgingen, oh ja vaak genoeg
maar het leek wel of ze maar
geen man aan de haak konden
slaan, totdatmoeder
de vrouw, waar had ze het over,
ze werden oud ja, z'n oudste
dochter kon best de bakkerij
overnemen en zelf naar een klein
huisje. Ook buurman ging dit
Er leefde eens zo'n 30 jaar
geleden in een klein dorpje
verscholen achter grote eike-
en dennebomen een bakker.
Hij kon erg goed zoete brood
jes bakken vooral bij zijn
vrouw. Naast hem, nu ja zo'n
300 meter verder op woonden
een tuinder, met een grote
boomgaard vol appelbomen. Als
er dan een appel naast de stam
viel werd deze opgeraapt,
opgepoetst en aan moeder de
vrouw gegeven. Zo leefden ze
beide enig, leuk, en het geluk
kon niet uitblijven, ze kregen
beide een lief klein meisje.
O, wat waren ze trots, de
mammies's, maar ja, de papuies
die droomden van
En dus er werden weer zoete
broodjes gebakken en appeltjes
gepoetst en in het vroege voor
jaar kwam er een zoon bij beide.
Enig, leuk ze hoorden bij het
doorsnee gezin en hun geluk
zou niet opgegaan zijn als....
er niet in het volgende en weer
-X
