9
en ik niet
Klaar
houden", wordt er nogal eens
gezegd. In feite kort het er
op neer, dat wij niet alleen
rekening moeten houden met die
vrouwen, maar ons ook aan hen
aanpassen
Vrouwen, waar blijven we dan
met onze moeizaam verworven
vrijheden, namelijk de finan
ciële, emotionele en sexuele
onafhankelijkheid van mannen,
van met name potten?!
Ik vind het iets om trots op
te zijn en dus om te laten
zien! Vrouwen waar blijven we
met ons streven naar eigen
verantwoordelijkheid en zelf
standigheid, als wij voor
andere vrouwen gaan denken
en óns verantwoordelijk
stellen voor hun "nog-niet-
kunnen, nog-niet-durven?
Ik wil niet meer eerst aan de
anderen denken en dan pas aan
mezelf.
Elke vrouw is haar eigen baas,
is in staat haar eigen keuzes
te maken en daaruit konsekwen-
ties te trekken. Steun en
begrip van elkaar daarbij hebben
we heel -hard nodig. Maar geen
betutteling
gezien wordt? Bang voor de
konfrontatie metja, met
wie eigenlijk? "Lesbies" wordt
dan gebruikt als scheldwoord.
Het zijn de tegenstanders van
de bevrijding van de vrouw,
die ons voorvechtsters daarvan,
proberen te verdelen, juist
door scheldwoorden als "lesbiese
wijven" en "mannenhaatsters"
in het vrouwenkafee naar binnen
gooien
Mij moet wel van het hart, dat
het voor mij allerminst scheld
woorden zijn; ik ben een lesbies
wijf en bij tijd en wijle een
mannenhaatsteren schaam me
daar niet voor, integendeel.
Vrouwen echter, die zich menen
te moeten verweren of verde
digen tegen die "scheldwoorden"
en tegen het "slechte" beeld,
wat de buitenwereld heeft van
het vrouwenkafee, doen wel mee
aan die verdeel-en heerstak-
tieken. Wat dan nog, als ze jou
of ons aanzien voor lesbiese
wijven?! Je weet zelf toch wel
beterof niet
Zijn op zulke momenten, de
gemeenschappelijkheden, die
wij vrouwen met elkaar hebben
op grond van onze positie, niet
belangrijk?
Bestaat er bij vrouwen geen
solidariteit met ander-vrouws
strijd?
Hoe zit het met de solidariteit
van hetero-vrouwen met lesbiese
vrouwen?
Ik heb die nodig,
alleen
Tot slot moeten me nog enkele
vragen en gedachten uit de pen.
Ik vraag mij af, wanneer vrouwen
praten over andere’vrouwen
(zoals ik hierboven schreef),
of zij het dan niet ook of veel
meer over haarzelf hebben?
Zijn zij bang om zelf voor les
bies aangezien te worden? Of
bang dat het vrouwenkafee als
een "lesbiese wijven klup
