W
17
•mJ
1
2.
3
4.
te helpen bij han-
in de schoolbiblio-
enz
Bovendien wordt de vrouw die als
kostwinner moet werken financieel
extra belast door de kinder
dagverblijven duurder te maken.
Wat wil het kabinet nu eigenlijk?
Samengevat komt het hierop neer:
De jongeren hoeven niet zoveel
te verdienen; want ze hebben
geen gezin en bovendien kun
nen ze op hun familie terug
vallen
De werkende gehuwde vrouwen
kunnen óók achteruit, want
ze hebben toch een man waar
op ze terug kunnen vallen.
De man blijft kostwinner. De
laagstbetaalden moeten weer
het meeste inleveren.
Moeder de vrouw moet weer
terug naar de pappot en ze
rekenen erop dat zij de end
jes aan elkaar kan knopen.
Over het betalen van A.O.W.-pre
mie wil ik het volgende zeggen:
Het is niet onlogies dat ge
huwde werkende vrouwen A.O.W.-
premie moeten betalen.
Maar dan moet daar wél tegen
over staan, dat we ook zelf
recht hebben op een A.O.W.-
uitkering, bij het behaler? van
de pensioengerechtigde leeftijd.
Nu blijven we afhankelijk van
onze echtgenoot; zelfs als je
ouder bent dan je man, en je
hebt je hele leven A 0.W-premie
betaald moet je wachten tot je
man 65 wordt.
Op de keeper beschouwd, worden
de taken van de huisvrouw door
de voorgestelde bezuinigingen
in de gezondheidszorg: gezins
zorg, bejaardenzorg en onderwijs
verzwaard. De vrouw is weer het
kind van de rekening.
Vrouwen krijgen langduriger hun
zieke en bejaarde g'ezins-en
familieleden thuis te verzorgen
en te verplegen, omdat een zie
kenhuisbed te duur is. Bij de
gezinszorg zijn het weer de
vrouwen die als alpha-hulpen
als goedkope krachten moeten
fungeren, zonder dat daar zo
iets elementairs als sociale
voorzieningen tegenover staan.
In het onderwijs probeert men
via ouderparticipatie- wat in
de meeste gevallen op moeder-
participatie neerkomt- de
vrouwen te bewegen de bezuinigin
gen in het onderwijs weg te
werken. Zij zijn het die als
lapmiddel het systeem in stand
houden door als leesmoeder te
helpen, mee
denarbeid
theek enz.
Tot slot: Gehuwde werkende vrou
wen zijn geen grote groep die
massaal te mobiliseren is. Dik
wijls zijn ze blij met een kans
op werk en ze zijn niet eens
op de hoogte van hun rechten
als b.v. gelijke beloning van
man en vrouw bij gelijke arbeid.
Dikwijls voelen ze zich schmldig
tegenover de vele werkelozen en
op deze manier bereikt het kabi
net precies wat het wil:
DE MEEST KWETSBARE GROEPERINGEN
IN DEZE MAATSCHAPPIJ TEGEN
ELKAAR UITSPELEN.
In plaats daarvan moeten we
SAMEN een vuist-maken. Allemaal
samen moeten we ons verzetten
tegen een dergelijk volslagen
A-sociaal beleid.
Deze bezuinigingsplannen moeten
definitief van de baan en daar
moeten we allemaal achter staan’.’.
'1
