7
vertaald door Gerrie Peeters.
1.Slechte organisat ie met be
trekking tot de geluidsinstal
latie.
2.Stoelen op de dansvloer is
Mijn tweede redelijke slechte
ervaring met het vrouwenkafee
Volgende keer probeer ik het
weer,ik blijf hopen!
voor mij het toppunt van mis
kleunen
Silvia Cooten-0Prin
sen
Als je ervaart hoe onnoemelijk
veel zachte kracht vrouwen
elkaar kunnen geven in moei
lijke tijden,geeft dat een
bevrijdend gevoel. Het is erg
ontroerend die steun te krij
gen op een gebiedwaarop wij
meestal aangespoord worden tot
onderlinge kompetitie. We le
ren van elkaar om anders over
eten te gaan denken en ook
over onszelf. Zelfs nu ik extra
aangekomen ben voel ik dat ik
in kontakt sta met de kern
van mezelf en van mijn leven.
Op dagen waarop ik niet naar
mijn lichaam heb geluisterd
en geen aandacht schenk aan
die vreemdenieuwe training,
als ik eet omdat het etenstijd
voor anderen is of omdat iets
me dwars zit heb ik steun aan
de groep die vol sympathie en
begrip met me meeleeftzoals
niemand anders dat kan en die
beaamt hoe moeilijk zulke
simpele opgaven kunnen zijn.
Het maakt een einde aan het
isolementwaardoor je denkt
dat andere vrouwen oplossingen
kennen en krachten en gehei
men bezitten waar jij nooit
deel aan zult kunnen hebben.
van eten.
Bijna de helft van de tijd eet
ik alleen omdat ik echt hon
ger heb. Ik ben nu in staat
eten op mijn bord te laten
liggen,omdat ik geen trek meer
heb. Ik heb de 24-uurs kom-
puter onklaar gemaakt,die pre
cies berekende hoeveel kalorieën
ik naar binnen kreeghoeveel
oefeningen ik deed en die de
ponden bijhield en de toelaat
bare mate van schuldgevoel.
In plaats daarvan kijk ik naar
mezelf in de spiegel en raad
pleeg de signalen van mijn
maag. "Ik ben dikker geworden
is een steeds terugkerende
konstatering als ik naar me
zelf kijk;"ik heb teveel ge
geten" zeggen mijn lichamelijke
signalen. Ik heb de moed op
gebracht om op de verchroomde
toonbank van de eerste verdie
ping in warenhuizen af te
stappen en om timide een paar
vragen over huidverzorging te
stellen en over oogmake-up.
De slanke dames waren erg
behulpzaam-zij schenen niet te
merken dat het voor mij lang
geduurd heeft voordat ik oog-
make-up durfde te gebruiken.
Ik kocht iets dat ik zag lig
gen in de etalageomdat ik er
weg van was. Ik had het niet
nodig. Ik had nog niet de maat
die ik vond dat ik zou moeten
hebben,maar gaf het dik-zijn
niet de macht om mezelf om
laag te halen. Op dagen waar
op ik zulke dingen doe,eet
ik rustig en met plezier,
ook al heb ik honger.
Uit; Ms Magazine febr.1980.
DIK ZIJN IS NOG STEEDS EEN
FEMINISTISCHE KWESTIE, door
Madeline Lee.
tl
