6
Sommigen van ons eten als we
moe zijnverdrietigeenzaam
zenuwachtig of bang-maar we
worden er niet fitopgewekt
geliefdrustig of dapper door.
Sommigen van ons eten om zich
zelf te belonen voor goed
gedrag.(ik heb hard en goed
gewerkt deze week en ik VER
DIEN dit eten)of om zichzelf
te troosten bij pijn en ellende
(ik heb een afschuwelijke week
gehad en daarom heb ik dit
voedsel NODIG). We eten zelf
omdat we eten voor anderen
klaargemaakt hebben. We eten
om anderen te straffen of
om onszelf te straffen.
En we eten om dik te worden.
Dik-zijn verbergt en beschermt
onze kwetsbaarheidonze ellende
en het feit dat we zoveel te
kort komen. Doordat we dik
zijn hebben we geen problemen
meer met seks. Als we dik zijn
worden we sterk en krachtig.
Als we dik zijn is dat de re
den waarom we niets bereiken.
Je neemt ze weer in eigen hand.
Je kont tot het besef dat
zelfbeheersing niet alleen
bestaat in jezelf iets ont
nemen,jezelf ontkennen en je
eigen behoeftes minachten.
Het betekent ook dat je jezelf
iets kunt toestaanveroorlo
ven, dat je kunt kezen. Je kunt
ervoor kiezen om honger te heb
ben,om te eten-en je kunt er
voor kiezen om NIETte eten.
("aha,jij denkt dat je onaf
hankelijk en zelfstandig kunt
zijn? dat is misschien wel zo,
maar aantrekkelijk ben je niet!).
Dat zijn dwingende redenen.
Het zijn goede redenen om bang
te zijn voor wat we zoudendoen
als....Als geen enkel voedsel
verboden zou zijn als de
hoeveelheden onbeperkt zouden
zijn. Het is pijnlijk-en grap
pig om te merken dat anderen
zich hetzelfde voelen onder
hun onmatigheidVind jij van
die ontdooide broodjes vies?
Eet dan maar eens louter boter".)
Er zijn pijnlijkejarenlange
frustraties verbonden met zul
ke eetgewoontes. Er is tijd
nodig om daar duidelijkheid
in te krijgen. Maar de groep
behandelt me als een volwassen
persoon die in staat is om
haar eigen behoeftes te leren
kennen(en die zijn voor iedereen
verschillenden om duidelijk
heid te krijgen over mijn
eigen frustraties. Eén voor
één probeer je om je los te
maken van de vermogens die je
toegekend hebt aan eten en aan
dik-zijnmaar die met voeding
niets te maken hebben.
Als ik dit verhaal af heb,is
mijn eigen strijd nog niet ten
einde. Ik weet niet of het een
happy end zal zijn of niet.
Ik ben nog niet zoveel gewicht
kwijt als ik zou willen om de
waarheid te zeggen;ik ben al
leen maar aangekomen. Maar het
gaat bij dit proces om eten,
niet om afvallen. Eten komt
vóór dik worden. En ik heb
keuzes gemaakt in mijn manier
waarbij ze op weg naar haar
werk een dozijn broodjes moest
kopen en daarvan zoveel moest
eten als ze wilde. Ze moest
zorgen dat ze er altijd vol
doende in voorraad had.
Ik herinner me dat ik zei toen
ik dat hoorde;"Mijn God,wat
is er toen met haar gebeurd?"
"Ze heeft eerst een heleboel
broodjes gegeten",zei de vrien
din van die vriendin,"en nu
valt ze af".
Ja natuurlijkdacht ik. ZIJ
valt af. Als ik dat ooit zou
proberen
PuntjepuntjepuntjeSinds
ik met deze radikale manier
or. mezelf aan te pakken ben
begonnen,heb ik velen die zin
horen afmaken. Er zijn indi
viduele verschillenmaar er
spreekt altijd angst uit,
schuldgevoel en een schuld
bekentenis dat men tot der
gelijke walgelijke excessen
gekomen is. Welk beeld hebben
wij van onszelf? Waarom,o
waarom eten we in godsnaam toch
steeds maar?
I
I
I
