5
palen hoe ze zich vandaag voe
len aan de hand van het suk-
ses waarmee ze gisteren eten
hebben laten staan. Er zijn
mensen-en ik ken van die mensen
die niet wakker worden met de
vraag of ze de dag door zullen
komen zonder bij het ontbijt,
het middag-of avondeten wal
gelijk veel te eten. Er zijn
mensen die niet verbaasd zijn
als ze merken dat hun kleren
passen
Toen las ik een boek met de
titel "Fat is a feminist
Issue"geschreven door Ber-
keley(dit boek is in het
Nederlands vertaald onder de
titel;"Mooi dik is niet lelijk).
Ik was het verschil tussen me
zelf en die mensen zat en ik
had er ook genoeg van
-om in de bus naar andere
vrouwen te zitten kijken om
,te zien wie er dikker was
dan ik.
-om geen kleren te kopen als
ik slank was,omdat ik er ze
ker van was,dat dat niet
lang zou duren.
-om tonijn en magere kaas te
eten
-om in de spiegel vluchtig
naar mijn ogen,mijn haar,
lipstickenkels te kijken
en niet te kijken naar mijn
schoudersmijn bovenarmen,
borstenheupendijen en bil
len
-om iedere maaltijd te beschou
wen als een wedstrijd in
zeifkontrolewaarmee ik het
het beste kon laten zien
hoeveel doorzettingsvermogen
ik kon opbrengen.
-om 's avonds laat mezelf te
"trakteren" bij de koelkast,
waar niets inzat wat een
normaal persoon graag eet.
-om te praten over je gewicht,
of je aangekomen of afgeval
len bent,over wonderbaarlijke
geneeskrachtige bronnen,
geheimzinnige drankjes en
operaties om vet te laten ver
wijderen
Ik hoorde voor het eerst iets
over deze benadering van het
probleem van iemand die een
vriendin had wier vriendin
een "dieet" begonnen was,
Daardoor sloot ik me aan bij
een vrouwengroepdie speciaal
gericht was op eten en waar
ik iets leren kon over mezelf;
Niet dat ik dik ben of verslaafd
of iemand die onverbeterlijk
is en geobsedeerd door eten.
Niet dat ik oorlog voer tegen
dik-zijn. Niet dat ik een sen
timentele huilebalk ben die
niet in staat is om de eenvou
digste beslissingen te nemen
en die niet kan kiezen welk
voedsel goed voor me is.
Niet dat ik iemand ben die
nergens toe in staat is,die
niet fatsoenlijk na kan den
ken over eten zonder de hulp
van leiderspriesters en
drillende sergeants die me
in het gareel houden. Ik leer
alleen iets over mezelf en
hoe ik eet.
Het komt er op neer dat je dik
wordt door wat je eet. En
sinds die lang vervlogen tijd
toen je in je kinderstoel zat
en op je bord zat te timmeren
omdat je gedwongen werd om
puree te eten die allerlei
vreemde kleuren vertoonde,
dwingt niemand je meer om
te eten. Dan eet ik dus blijk
baar omdat ik ergens behoefte
aan heb. Eén van de dingen waar
ik behoefte aan heb is eten.
Maar er zijn nog andere din
gen waar ik behoefte aan heb.
Maar alleen de behoefte aan
eten kan bevredigd worden door
eten, (als ik behoefte heb
aan een boterham met ham,dan
zal het eten van een toastje
niet helpen). Maar als ik be
hoefte heb om mezelf te ver
wennen,dan helpt een schuim-
bad wellicht beter dan het eten
van een broodje. Als ik wraak
wil nemen,kan ik het best maar
eens goed kwaad worden. Waar
om zou je dat afreageren op
je eigen lichaam?
