I
4
NMHHMM
ANTIKLIMAX
■H
zou
MARIA
6 december 1979.
last
laten kan.
SUZANNE
geven
uitgeblust
ingesteld op de ochtend.
Dat lost het niet direkt op,
maar ik loop daardoor niet zo
lang met een opgekropt gevoel
rond. En door het praten er
over komen ook de achterlig
gende gevoelens en oorzaken
eerder op tafel.
Ik ben in ieder geval de tijd
voorbij,dat ik hele dagen aan
eten en lijnen dacht en m'n
hele zelfvertrouwen aan een
slanke lijn ophing.
Ik stikte bijna in mezelf.
Het weekend body-awareness
Spookte op de achtergrond
De onzekerheid over de toekomst
Maakt me moe.
De sociale akademie
Drukt als een loden
Op mijn schouders.
Ik kots ervan
Alles in mij verzet zich
Er nog iets voor te doen,
Nu ik heb gevoeld
Wat wezenlijk bezig zijn betekent.
Ik wil verder met mezelf,
Me niet meer laten remmen,
Niet gedwongen dingen doen
Die me niets te bieden hebben.
0 ,zag ik de weg maar vast,
Kon ik mijn energie maar richten
Dan was de ruimte voor mijn
kinderen
Er hoogstwaarschijnlijk ook
En hoefde ik hen geen pijn te
doen
Uit onmacht,uit onmacht
Uit pure onmacht
Nu zit ik met mezelf,
Overhoop met mijn gevoelens-
Schuldgevoel-
Omdat ik het niet kom opbrengen
De hele dag,
En hen terugbracht
Naar het tehuis,
Zonder noodzaak
Hen afkopend
Met komende weekends
En snoep,
Kotsend van mezelf,
Omdat ik gezwicht ben
Voor de verleiding van
Soms ben ik blij met dit symp
toom,dat me helpt me bewust
te laten worden..soms ver
vloek ik het,en zou ik van het
ene in 't andere moment slank
willen zijn. Dan lijkt dat weer
erg belangrijk.
En dan zie ik een belangrijk
verschil met vroegerIk liet
het dan vaak niet b1ijken,hie ld
dat ontevreden gevoel voor me
zelf en zou er zeker niet zelf
over beginnen. Behalve bij m'n
ouders durf ik dat gevoel nu
ook eerder te tonen aan andere
mensen
Ik heb hen teruggebracht
Ik kon niet meer
Ik was plotseling
Ik had me
Niet op de hele dag.
Ik kon onmogelijk omschakelen.
Gisterenmiddag ging het prima,
Er was gevoeIskontakt
Pakjesavond verliep redelijk,
Hoewel ik er de neiging
Tot aPemmen had.
Vanmorgen ging het goed-
Tot elf uur
Toen was het plotseling op.
Ik was leegdoodmoe
De hoeveelheden Sinterklaassnoep
Zaten me dwars.
Teleurgesteld in mezelf,
Omdat ik me weer had laten
verleiden
Verscheurd om de kinderen
Ik wil dit niet voor hen
En kan er nauwelijks omheen.
Boos op oma
Die het bij dit soort gelegen
heden
Steeds maar niet
Boos op mezelf
Omdat ik mijn energie verstikte,
Mijn gevoelens onderdrukte
Met hoeveelheden koek en
chocola
Daardoor slecht sliep,
Veel droomde
En nu mijn energie
Niet meer op de kinderen kon
richten.
De oudste voelde het,
Toonde een stil verdriet,
Woordloostranen loos
Maar overduidelijk
het snoep.
