3
Het
Da t
en ik
voor
meer
mn ei gen
"wat voel
aan..een
een zacht
In de 3 jaar dat ik nu akt ief
ben in het vrouwenka fee is mijn
zelfwaardering op allerlei
fronten groter geworden.
Door het praten met andere
vrouwen over mezelfdoor het
doen van dingen die ik graag
wilde,door te lezen...heb ik
meer mezelf leren kennen en
ben me bewuster geworden van
dat wat goed aan me is. En
ik ben ook mijn lijf meer gaan
waarderenEerst in de zin
van" ik vind mezelf goed
ben het belangrijkste
mezelf". Later toen ik
aandacht kreeg voor
lijfdacht ik vaker
ik toch lekker
zachte huid en
buikje"
Het is een symptoom,net als veel
roken,drinken en soms pijn in
m’n eierstokkenwaaraan ik kan
zien dat ik weer verkeerd be
zig ben.
Loste ik m'n verdriet en te
leurstelling eerst op met da
gen veel snoepen en eten;
nu eet ik soms een half brood
ineens op,wor dt me dan bewust
van wat ik doe....eet de vol
gende dag weinigmaar probeer
tegelijk de oorzaak op te spo
ren
Tenminste.soms lukt me dat.
soms duurt 't ook een aantal
dagen en wil ik het nog niet
weten
Dat gevoelsmatige stukje accep
tatie maakte het me ook moge
lijk om er meer over te lezen,
te praten en over na te denken.,
en het drong tot me door dat
ik eten vaak gebruik om mijn
onvrede met andere dingen weg
te stoppen. (Dat merk ik meer;
ik moet eerst het positieve van
mezelf zien om ook de negatieve
kanten te willen zien en
daar mee aan de gang te gaan.)
Ik eet dus niet altijd teveel,
maar heel vaak....want ik kan
met veel dingen nog niet goed
omgaan
De pil en 't niet kunnen ko
ken hielpen wel meemaar de
oorzaak lag in het me niet lek
ker voelen in de eerste jaren
van de akademie en alleen op
m'n kamer. De trappen zullen
ook wel meegewerkt hebben,
maar ik herinner me ook dat
ik me goed voelde in m’n
stage op de K.W.J.. En dan heb
ik het over lange periodes.
Nu kan ik 't van week tot week
of van dag tot dag onder schei
den,soms van uur tot uur....
Ik heb honger als ik me licha
melijk moe heb gemaaktik heb
zin als ik moe benomdat ik
energie aan anderen of akti-
viteiten heb gegevenmaar daar
in mezelf voorbij gelopen ben.
Nu snoep ik veel als ik me
onzeker voel,of iets niet heb
durven zeggen of doenvaak zon
der dat ik me daar bewust van
ben
Maar het dik zijn had wel zijn
uitwsking naar hoe ik met al
lerlei dingen omging;weIke
kleding ik kochthoe ik ging
zittenwelke sporten ik leuk
vondme niet durven uitkleden
in 't bijzijn van anderenme
naar m'n vriendinnen en vrien*
den gedroeg etc.
Het verschil tussen hoe ik
thuis was (waar het uiterlijk
geen rol speeldeen hoe daar
buiten werd steeds groter.
En 't wisselde zich af; pro
beren te lijnen... 't kan me
niets schelen of toch wel,
maar ik kan er niets aan doen,
ik ben altijd al zo geweest
Accepteren was er niet bij.
En verbanden leggen tussen
onvrede en eten zeker niet.
Als ik dikker werd lag 't
altijd aan omstandigheden;
faktoren buiten mezelf.
In 't eerste jaar op de akade
mie toen ik net op kamers
woonde,lag het aan het feit dat
ik niet kon koken. Het jaar
daarop aan de pil.
Ik werd daarna slanker,
lag aan het feit dat ik drie
trappen hoog woonde.
Al met al dacht ik er liever
niet aanpraatteer liever niet
over en baalde enorm van op
merkingen erover.
