WEL OF NIET ETEN
DWANGMATIG
moe-
Manneer ik mijn eigen baby
foto's bekijk, dan zie ik mijn
ouders al zorgelijk kijken.
Het is natuurlijk heel genera
liserend maar mannen zullen
niet gauw dwangmatig wel of
niet gaan eten. Dikke mannen
"lijnen" als ze het nodig vin
den ijdelheiddoktersadvies
maar ze zullen er niet gauw
een echt complex van krijgen.
Dat vrouwen wel naar groffe
middelen grijpen,ligt aan hun
opvoeding waarin ze leren
dat hun "marktwaarde" altijd
van belang zal blijven.
Wat gebeurt er bij de meisjes?
Meisjes wordt van jongs af
aan ingeprent dat hun "markt
waarde" belangrijk is. Als
meisjes brullend thuiskomen
omdat ze voor "dikke" of "dunne"
worden uitgescholdendan worden
ze vaak wel getroost maar ze
krijgen meteen het advies mee
dat ze daar dan maar iets aan
moeten doen. Ga maar "Lijnen"
of eten want mannen hebben
een ideaalbeeld van vrouwen
in hun hoofd waaraan jij
moet beantwoorden.
Bij vrouwen is karakter en
prestatie ook zwaarwegend maar
bij verdere contacten blijft
ook steeds dat uit er 1ijk een
rol spelen
Jongetjes wordt in hun jeugd
geleerd dat ze negatieve kri
tiek weg moeten werken met een
fikse knokpartij of met
woorden. Ze zijn "man" en
ten weerbaar worden. Ze zullen
heel hen leven met kritiek ge
confronteerd worden maar ze
moeten dat aankunnen. Natuur
lijk lukt dat ook niet iedere
man maar dat is dan alleen erg
voor hemzelf. In feite is het
zo dat mannen van elkaar bij
het eerste contact wel zien
of ze mooi of lelijk of dik
of dun zijn; bij de tweede
ontmoeting valt dat al weg
want dan "zien" ze karakter
en prestatieDat wordt en
blijft dan de beoorde 1ings-
factor
Een grof gebouwde meisjesbaby
en van het begin af aan al met
wat pondjes te veel-. Ze hebben
me trouw mijn hele jeugd voor-
gehouden dat er iets moest ver
anderen
Op mijn veertiende haalde ik
bij dedokter mijn eerste
dwangmiddeItjeanti-eetpil-
letjes. Drie dagen dus niet
eten en drie dagen de schade
inhalenHet hield elkaar keu
rig in evenwicht en mij op
gewicht. De eerste vriendjes
bekeek ik argwanened. Hoe kwam
het dat ze mij toch leuk vonden?
Op mijn achttiende kwam mijn
tweede en laatste dwangmiddel.
Piaspilletjes! Nou,dat was de
uitvinding van de eeuw. Ik
plaste er gewoon de kilo's
vanaf. Helaas verdween ook ge
le ide 1 i j kaan mijn opgewektheid.
Ik werd bru1 Ierig en depressief
Toen ik besefte hoe dat kwam.
heb ik met een zwaai de pil
letjes weggegooid en toen ik
bemerkte dat daarmee de brul-
lerigheid niet meteen verdween
heb ik kwaad besloten dat nie
mand s oordeel voor mij nog een
reden zou zijn om mijn leven
zo te verpesten.
En dat was een verstandige dag.
Mei heeft het daarna nog lang
geduurd voor ik echt zelfver
trouwen kreeg. Voordat ik niet
meer bij elk contact dacht "wat
denken ze nu van mij". Ik val
echter steeds minder van mijn
moeizaam beklommen trapje af.
Mijn eigen karakter en mijn
eigen prestaties zijn voor mij
nu het belangrijkst en ik "lijn"
nog uit ijdelheid maar nu al
leen omdat ik het zelf leuk
vind.
Achteraf zoek ik altijd naar
positieve kanten van dingen die
ik meegemaakt neb. Dit was en
kel negatiefHet was rot om
wel naar dat ideaalbeeld te
streven en het niet te bereiken.
Het enige positieve is voor
mij dat ik het op deze leef
tijd wel accepteer en waar
schijnlijk niet tot mijn vijf
tigste op mijn tenen hoef te
blijven lopen.
LOES.
