20
Mia de Bijl.
Ik vond dat wel veilig, want oir. meteen binnen te vallen bij
thema's over seksualiteit en dergelijke leek me toch wel
griezelig. En ik had me voorgenomen om nooit meer te gaan als
bleek dat er allemaal (hoor alle cliché's) radikale, lesbiese
mannenhaatsters zouden zitten. Ik wilde niets opgedrongen krij
gen, gewoon eens van gedachten wisselen en ervaringen bespreken
met anderen.
Uit de vorige informatiekrant blijkt wel dat er overal nog
mensen nodig zijn. Wie durft nu ook? Echt, het is niet zo eng
als je eerst denkt.
Behalve dat je meer te weten komt, leer je zo tegelijkertijd
iets over vergaderen, brieven opstellen, stukjes schrijven,
mensen toespreken, essenties halen uit een boek of artikel,
kritisch luisteren en lezen, je mening goed onder woorden bren
gen e.d. En daar heb je ook wat aan, dan sta je buiten dat
groepje ook sterker in je schoenen. Al met al vind ik het
een zeer positieve ervaring.
Je kunt wel raden dat het me goed bevallen is, want ik ben
blijven komen. Eerst keek ik op naar de vrouwen, die zomaar
van alles durfden te zeggen over zichzelf, stukjes van zichzelf
wilden blootgeven. Maar ik bedacht dat zij er al langer kwamen
dan ik en dat het wel zou groeien. Bovendien merkte ik, dat het
geen 'heilig Moeten' was om mee te praten, je werd nergens toe
gedwongen
Ook zag ik dat de organisatie nog niet 'je van het' was, soms
ging het goed, soms ook niet. Aan de ene kant vond ik het wel
fijn, niet zo'n perfekt lopende machine, waar alles al een vaste
plaats heeft. Aan de andere kant voelde ik dat ik best een bijdra
ge wilde leveren in de organisatie. De eerste stap in die
richting is te vergelijken met de eerste stap in het Vrouwen-
kafee. Je voelt die onzekerheid, hoe zal het allemaal.zijn?
Die anderen weten veel meer dan jij, zul je je er thuis voelen?
En weer moest ik de stoute schoenen tevoorschijn halen. Ik ging
naar een koffie-ochtend en nog één, toen ik eindelijk iemand
durfde aanspreken en aanbood om mezelf nuttig te maken. En zo
kwam de bal aan het rollen en ging ik bij de themawerkgroep
Er komt dan zoveel op je af en er kan zoveel gedaan worden dat
je wel aan alles zou willen meewerken. Maar ik heb me in kunnen
houden en niet te veel op mijn nek willen halen omdat ik ook
nog andere dingen moet en wil doen.
Nu loop ik ongeveer 3 maanden mee met de werkgroep en heb
al enkele thema's mee voorbereid. Het gaat erg leuk en ik heb
de ervaring dat er naar je geluisterd wordt, dat je mening
serieus genomen wordt, dat je iets kunt. Je hoort allerlei
standpunten en je hoeft niet te denken dat je minder weet
dan anderen. De onderwerpen gaan jezelf aan, je kent de situ
aties zoniet zelf, dan toch wel van anderen, iedereen is
deskundige over zichzelf. En door er over te praten kom je
er achter dat bepaalde zaken niet alleen jezelf betreffen,
dat anderen iets soortgelijks ervaren; je staat niet alleen.
En: samen sta je sterker.
