de schaamte voorbij
tweemaal persoonlijke ervaring
19
s
Omdat ik het toch al aangehaald heb, wil ik ook wel
vertellen over mijn ervaringen in en rond het Vrouwenkafee
in Tilburg, met het risico dat het niet meer zozeer over Anja
Meulenbelt gaat, maar misschien is er toch wel een lijn
te ontdekken tussen haar eerste ervaringen en die van mijzelf.
Wat achterhaald, zul je misschien denken om nog iets over dit
boek van Anja Meulenbelt te schrijven. Alles is er tenslotte
al over geschreven. Voor- en tegenstanders hebben zich luid
en duidelijk uitgesproken. Daarom wil ik ook niet ingaan op
de inhoud. Alleen aanduiden voor degene die het nog niet ge
lezen hebben. Het is het verhaal van de ontwikkeling van een
persoon, Anja zelf, die op 16-jarige leeftijd zwanger werd
en vanaf die tijd in een stroomversnelling kwam wat betreft
bewustwording op feministisch en politiek terrein, die niet
meer te stuiten viel. Ze legt haar hele privéleven bloot
voor iedereen die het lezen wil.
Waarom ik er nu dan nog iets aan toe wil voegen? Omdat ik
het zo geweldig goed vond, haar strijd met zichzelf en haar
omgeving. Maar vooral omdat ik blij ben dat ik het nu pas
lees en niet drie jaar terug. Nu ben ik gevoelig voor de
vrouwenbeweging, begeef ik me ook langzaam op weg. Na eerst
hier en daar wat te lezen over feminisme, dan de eerste
onzekere stap over de drempel van het Vrouwenkafee. En nu/
voor het eerst, wil ik me er ook inhoudelijk mee bemoeien.
Ik kan me voorstellen als je als vrouw (of man),die nog
niets weet van feminisme, dit boek in handen krijgt, over
spannen reageert en gaat strooien met allerlei scheldwoorden,
die we her en der tegen zijn gekomen in recensies, ingezonden
stukken enz. Ik ben er van overtuigd dat emanciperen een
stapsgewijs proces is en dat je niet te veel hooi tegelijk
op je vork moet nemen als individu. Anja is al zover in
haar bewustwordingsproces, dat kun je zelf niet bijbenen
als je nog nauwelijks iets weet van feminisme.
Sommigen zeggen dat je dan ook zulke boeken niet leest.
Daar ben ik het niet mee eensJe leest eerder een boek
in 'romanvorm' dat over een bepaald onderwerp gaat, dan
een boek vol theorieën. Bovendien heeft dit boek zoveel
publiciteit gehad, dat je er onderhand wel nieuwsgierig
naar wordt.
Het Vrouwenkafee bestond net een jaar toen ik er voor het
eerst kwam. Ik had al een tijdlang de berichtjes in de Tilburg-
se Koerier gezien over de thema-avondenHier en daar had ik
al bij vriendinnen gepolst of ze zin hadden om mee te gaan.
Maar ik kreeg niemand mee. Dus ik trek de stoute schoenen aan
en ga op een avond alleen. Het thema van die avond was 'voedsel'.
1
S"
