zelfstandigheid
v
5
I
en
anna
pseudoniem
naam bij de
redaktie
bekend
Ik ben gaan werken, heb het vak
weer naar me toe gehaaldpro
beer me bezig te houden met wat
er in de maatschappij omgaat,
omdat me dat zo heel erg inte
resseert
mijn ouders gingen of naar
vrienden van hem.
Ik ging lekkere dingen maken
als hij kwam,ik durfde geen
nee te zeggen als ik geen
zin had om te vrijen.En zo
waren er nog wat dingen,die
ik alleen maar deed omdat
ik bang was hem kwijt te
raken
Maar omdat we allebei nogal
verschillende interesses
hebben groeide al snel een
openheid voor elkaar die
maakte dat we ook onze erger
nissen en irritaties aan
elkaar kwijt konden.
Na ongeveer een jaar leerde
ik weer van dingen genieten
zonder dat fred erbij was.
Ik hoefde n.l. niet meer
bang te zijn hem te ver
liezen,we vertrouwen elkaar
en weten dat we van elkaar
houden.En als de een de
ander zou"ver lat en"moet je
dat toch aksepterenje kunt
toch niemand dwingen van je
te houden
Bijna 2% jaar ken ik nu
mijn vriend fred.Wij hebben
elkaar leren kennen op een
vacant ieNa de vacant ie ben
ik degene geweest die kon-
takt heeft gezocht en het
bleek dat we allebei toch
wel verliefd waren.Ik woonde
toen op kamers in tilburg
en fred in eindhovenOmdat
fred stage moest lopen in
den boschzagen wij elkaar
niet zo veel.Die verliefd
heid had wel een heleboel
gevolgenhet heeft mijn
hele leefwijze toen veran
derd.Ik wilde het liefst
altijd bij hem zijn,als hij
er niet was kon ik niet
werken voor school omdat ik
konstant aan hem dacht.Als
hij er wel was kon ik ook
niet werkenNormaal werkte
ik ook in het weekend maar
dat ging toen niet meerom
dat we vaak naar zijn of
Relatie, want daar moest het
over gaan, ik wil toch ook wel
afhankelijk blijven, afhanke
lijkheid moet geen nieuw taboe
worden. Afhankelijk wil ik ook
blijven omdat ik me toch dan
iets of iemand wil kunnen geven,
dan kan die iemand iets met
me doen. Afhankelijkheid is ook
warmte, is ook veiligheid.
Het wankel evenwicht tussen het
afhanklijk zijn en meze1f-zijn
wil ik blijven zoeken. Ik vind
het soms heerlijk helemaal al
leen te zijn, mezelf heel inten
sief te ervaren maar soms heb
ik de ander broodnodig om me
even bij die ander te nestelen
en te weten dat we dan met z'n
tweeën het alleen-zijn delen.
Het omgaan met de partner is dan
ook veel individueler geworden
De druk van de norm, van zo hoor
je dat te doen, is er nauwe
lijks meer. Dat maakt je vrij,
maar dat kan ook erg eenzaam
zijn omdat nou zoveel uit de
eigen inzet moet komen. Ne zijn
er nog niet, we hebben geen
voorbeeld van hoe anderen zo
iets oplossen en soms zijn we
er moe van om als
maar te blijven zoeken hoe we
ons samenleven het beste vorm
geven. Maar ik voel me beter,
sterkerondernemender dan toen
ik 10, 15 jaar geleden met de
doodsangst in mijn ziel aan de
poort van m'n nieuwe leven
stond
