19
of wa-
feministische leidster. Zij bracht
boekjes voor me mee, gaf me het
adres van het vrouwenhuis, en met
haar kon ik weer wat zaken op een
rijtje zetten.
Ik kreeg erg veel bevestiging van
haar en voelde me weer wat sterker
om de dingen thuis te gaan regelen.
Ik was minder bang om alleen te
gaan wonen en van daar uit te kij
ken of ik nog dingen samen met
mijn partner wilde doen.
Een andere vrouw vertelde dat ze
al 15 jaar mishandeld werd. De laat
ste keer had ze het bijna met de
dood moeten bekopen.Zij durfde niet
weg te gaan omdat haar man dreigde
de kinderen te vermoorden. Nu had
hij haar midden in de nacht uit
huis gezet,samen met de kinderen.
Haar hele lijf zag bont en blauw,
zij had verschillende littekens,
en zij woog nog 32 kg.
Het gaat nu erg goed met mij,ik
kan het leven weer aan, en al zoe
kend probeer ik mijn weg te vinden.
Mannen mochten,als hun vrouw toe
stemming gaf, het gebouw binnen.
Waren ze eenmaal binnen, dan was de
vrouw verantwoordelijk. Ze wer
den alleen verwijderd als ze eigen
dom of personeel lastig vielen.
Dan werden ze door de politie ver
wijderd
Steeds belden er mannen op,
ren er mannen in het gebouw.
Huilend, smekend, beterschap belo
vend, vechtend en chanterend.
Één man belde steeds op om zijn
vrouw te bewegen naar hem terug te
komen. De vrouw wilde niet en zei
hem dat ze echtscheiding aan ging
vragen.Toen beriep de man zich op
zijn vaderschap en wilde zijn kind
zien. De groepsleiding steunde dat
recht. Formeel gezien had de man het
recht zijn kind te zien en zij ad
viseerden de vrouw hem te laten
komen en hem het kind (een baby)
te laten zien.
De vrouw wilde hem het kind niet
laten vasthoudenmaar hij begon aan
de beentjes te trekken.Toen dat
niet hielp, begon hij de vrouw te
slaan. Hij gaf haar een harde klap,
maar ze hield het kind vast.
De man begon, al trekkend aan het
kind,ineens heel vriendelijk tegen
haar te doen. De baby krijste, de
vrouw huilde en had het kind nog aan
aan de armpjes vast.
Toen ook de vriendelijkheid geen
effekt had, schopte hij de vrouw.
Uit wanhoop heeft deze toen de baby
meegegevenen de man verdween met
het kind.
De leiding was nergens te bekennen,
maar ’savonds kreeg de vrouw het
verzoek nou eens op te houden met
huilen, ze had het kind immers
zelf meegegeven.
Gelukkig was er in dat huis één
