6
rosalie:
ZUS.
Zoals
ge-
"IK EN MIJN MOEDER"
denk
willen weten
len dat een gewijzigde situatie
ook de verhouding Moeder-Doch
ter sterk kan beïnvloeden
Ik denk nu b.v aan een baby.
Dieper ga ik hier liever niet
op in,uit angst de suggestie
te wekken daarop in stilte
te hopen. Er zou daneerlijk
heidshalve gezegdsprake zijn
van eén zeker egoïsmeSamen
iets hebben om "gek"op te zijn..
EindkonklusieTevreden zijn
en leven met de bestaande
situatieJe kunt dan beslist
spreken van een goede verstand
houding
Ik voel heel veel wrokgevoelens en onmacht als ik aan mijn
moeder denk. Ik ben teleurgesteld in haar als moeder,en
in mezelf als dochterIk denk dat in mijn fantasiewereld
een moeder-dochter relatie er heel anders uitziet. Wanneer
ik een andere moeder met haar dochter om zie gaanvaak op
een warme kameraadschappelijke manierdan komen er jalou-
ziegevoelens bij mij naar boven,dat doet pijn.
Mijn verwachtingen over een moeder-dochter relatie zijn
meer gebaseerd op fantasieën dan op werkelijkheidIk
ben teleurgesteld in mezelfdat het me tot op de dag van
om anders met mijn moeder
laat zoals die is!!
Ik word nu juist
naar wie zij
vrouw is.
tegenover haarmaar
en steeds meer begrip
Voor mezelf heb ik het gevoel,dat ik van kindsaf aan
knokt heb met mijn moederDit heeft me heel veel bezig
genoudenmet name het waarom? En in mijn redeneren erover
kwam mijn moeder er heel bekaaid vanafom niet te zeggen
slecht. Zij was de boosdoensterde schuldige van alles.
Het vreemde is dat sinds ik met een feminist ische ontwikke
ling bezig ben,ik steeds meer aan mezelf ga twijfelen.
de laatste tijd,steeds nieuwsgieriger
iswat mijn moeder nou in hemelsnaam voor een
En nog steeds zit ik boordevol wrokgevoelens
er komen ook steeds meer vragen bij
voor haar situatie.
vandaagnog steeds niet lukt
om te gaan. De situatie maar
die al jaren en jaren is!!!!
We kennen elkaar niet,ik ken haar niet,zij kent mij niet...
Elke keer als ik naar huis ga denk ik;"ik ga er met haar
over praten". Ik zou zoveel willen weten over haar ervarin
gen keuzes en belevingen. Maar het lukt me niet zo best,
beter gezegd helemaal niet. En als ik er dan aan denk dat
ze er over 10 of 20 jaar niet meer zal zijnbekruipt me een
angst. Want dan zal er een leegte achterblijveneen leegte
van onduidelijkheden en nodeloze rotgevoelens. Daarom ook
